Πιάσε με [✔]

Κεφάλαιο 3- Call me when you' re sober

Πλευρά Αχιλλέα

"Δεν είναι πουθενά" μου φώναζε από το τηλέφωνο η γιαγιά μου

"Ηρέμησε γιαγιά. Θα γυρίσει. Ξέρεις πως είναι όταν τα παίρνει η Δάφνη." Είπα προσπαθώνας να την καθησυχάσω.

Που είσαι ρε Δάφνη;

"Αχιλλέα, λείπει από το σπίτι μία ολόκληρη μέρα. Δε σε πήρα τηλέφωνο για να μην ανησυχήσεις, αλλά εχω αγχωθεί" είπε

"Πήρες τηλέφωνο κάποια φίλη της;" Ρώτησα προσπαθώντας να ηρεμήσω και να αντιμετωπίσω σωστά την κατάσταση

"Ναι, πήρα και την Μαρίνα και την Κορίνα. Δεν ξέρουν ούτε εκείνες. Δε σηκώνει τηλέφωνο." είπε απογοητευμένη

"Γιαγιά, δε ξέρω. Προσπαθώ να είμαι ηρέμος , αλλά αυτή η κατάσταση, με αγχώνει." απάντησα

"Κι εάν άρπαξαν το κοριτσάκι μου;" Ρωτάει

"Γιαγιά , μη λες βλακείες, ποιος να αρπάξει τη Δάφνη;" είπα

Ποιος να αρπάξει τη Δάφνη;

"Τι να κάνω;" Ρώτησε

"Πήγαινε στην αστυνομία, δώσε στοιχεία κι εγώ έρχομαι με το πρώτο αεροπλάνο" είπα

"Εντάξει παιδί μου. Να προσέχεις. Να ξέρεις πως άμα χάσω εσένα ή την αδερφή σου, δε θα αντέξω" είπε κι έκλεισε το τηλέφωνο

Πλευρά Δάφνης

"Ξύπνα την" φώναξε κάποιος

Δεν μπορούσα να δω. Τα μάτια μου δεν άνοιγαν, δε συμβιβάζονταν καν στην ιδέα αυτή. Είχε υπερβολικό φως. Δε γνώριζα τη μέρα είναι. Είναι καινουρια μέρα; Ή μια από αυτές τις απαίσιες; Δεν είναι καμία από εκείνες, όμως. Που ορκίζομαι πως θα προτιμούσα να ήταν μία απο εκείνες, αντί να βρίσκομαι εδώ.

Κάνω υπεράνθρωπες προσπάθειες να ανοίξω τα μάτια μου και τελικά τα καταφέρνω.

"Γεια σου" μου λέει ο ψυχρός τύπος με τη μάσκα

"Να ξέρεις πως θα φύγω απο αυτό το κωλοχανείο" είπα

"Γιατί κωλοχανείο; Θα περάσεις καλά εδώ μέσα" είπε

"Εύχομαι κάποια μέρα κάποιος ευλογημένος άνθρωπος, να σε πυροβολήσει πέντε φορές στο δόξα πατρί, να ανέβει πάνω σου να κακοποιήσει με τον χειρότερο τρόπο το σώμα σου, να σου στρίψει το λαρύγγι, να σου βγάλει τα μάτια και να αφήσει εκεί ψόφιο να σε φάνε οι κατσαρίδες, τα σκουλήκια και τα κοράκια" είπα γεμάτη μίσος