Be my superhero♥

28.When the ligths go out

-To nie tak.Tu powinno wyjść 9 a nie 35!-mówiłam do Caluma. Aktualnie siedzieliśmy u mnie w pokoju i robiliśmy pracę domową z matematyki.
- Ale tu wychodzi 35!-powiedział nie dawajac za wygraną.
Westchnelam a on tylko się zasmial. Odgarnal mi lekko włosy i przybliżył się do mnie.
Nagle zadzwonil telefon.
Perspektywa Caluma:
Niechętnie wstalem i odebrałem telefon. Katy.
-Halo?-zacząłem znużonym głosem.
-Cześć Cal tu Jeniffer.-tak Jeniffer to przyjaciółka mojej siostry.
-Hej coś się stało?
-No tak. Quentin zabrał Katy na randkę do kina i jeszcze nie wrócili. Jak ja nie nawidze tego idioty!Jest po prostu dziecinnym i irytujacym kretynem!
-Ach..Okej,Jeni myślę że Q nie jest taki zły. Na pewno wrócą. A teraz przepraszam bo rozwiązuje zadania z matematyki w których wychodzi 35 a według mojej mądrej dziewczyny powinno wyjść 9.-odpowiedzialem i rozlaczylem się.
Perspektywa Angeli:
Mojej dziewczyny. Dziewczyny. Ale to ładnie brzmi. Ale czy to oznacza że jestesmy razem. No ale chyba tak skoro tak powiedział. Nastepnie usiadł koło mnie.Spojrzałam w jego cudne czekoladowe oczy. I zauwazylam pewną rzecz. Zmieniłam się pod jego wpływem. Nadal często się uśmiecham ale już trochę mniej,jestem czasami wredna dla ludzi (a nie bylam), moje gesty i sposób mowienia przypominaja jego. Ja się nawet inaczej ubieram!Rzadko w mojej szafie znajdowały się czarne ubrania. A teraz w nich często chodzę. To takie dziwne jak bardzo potrafimy się zmienić pod wpływem osoby która kochamy.
-Co jutro robimy?-zapytał w pewnej chwili Calum.
-Jutro? Nie wiem. Możesz ty coś wymyśleć.
Perspektywa Caluma:
-Okej.Pomyślę nad czymś fajnym.
Musze wymyslec coś wspaniałego,niezapomnianego. Mam coraz mniej czasu...
*********************
HEJ❤❤❤
Jak myślicie o co chodzi?Czemu ma coraz mniej czasu?