Never Fall Again, Never

Chapter 2

Chapter 2

Riverside

"Courtney," after I heard my name, she shook my arms. I slowly raised my head, I felt my head hurts kaya naman napahawak ako sa ulo ko and look to the girl who woke me up. "Lasing ka na..." aniya habang inaalalayan ako. "I-uwi na kita."

"Maaga pa ah?" tanong ko pa sa kanya. I still don't want to go, I enjoyed here in this place. This is the place where can I let myself free from the madness and stress.

Umalis na ako sa kinauupuan ko habang hawak hawak naman niya ang mga braso ko.

"Uuwi na ba talaga tayo?" tanong ko pa kay Korin.

"Oo, marami ka ng nainom. Sabi ko na nga ba eh, dapat hindi na kita pinayagan na pumunta dito eh. Ang kulit mo!" bintang pa niya sa akin.

I rolled my eyes to her, "fine, fine, i-uwi mo na ako." Aniko.

"Teka tanong lang, kanina mo pa kasi binabanggit 'yong Denden, sino 'yon?" aniya.

I suddenly stop from what she said, after all. It was all just a dream, I thought he came back to ruin my life again but it's okay, panaginip lang naman. Pero bakit gano'n? I'm still dreaming of him, ngayon na mukha niya lang ang naaalala ko... ang mga naging reaksyon niya nang muli akong makita. I can still feel the pain, siguro kapag nakikita ko siya, hindi pa ako gano'n kabuo.

Hindi ko alam, ginugulo na naman ako ng presensya niya.

Bakit nagpaparamdam ba siyang babalik sa akin? Sorry, because there were no space for him in my heart. My heart doesn't deserve a man like him. Minsan na niyang winasak ang puso ko, and I'm the only one na bumuo ulit pagkatapos ng mga nangyari.

"Court?" she said.

I shook my head, parang nawala bigla ang sakit ng ulo ko. "Wala, hindi ko rin alam kung ano 'yon." ngiti ko pa sa kanya. "Uwi na tayo." Tinanguan naman niya ako. Hindi ko na lang din pinansin ang naging reaksyon ni Korin sa sinabi ko, hindi niya naman kilala 'yon so she won't get what I'm saying.

Hinatid naman ako ni Korin sa bahay at nakitulog na rin siya dahil hatinggabi na rin naman. It was okay for me na mag-stay siya dito dahil kilala naman siya ng parentsko kaya okay lang sa kanila pero ang kinatatakot ko lang, hindi alam ng mga parents ko ang tungkol sa naging relasyon ko sa lalaking nang-iwan sa akin kaya noong nasaktan ako ng sobra, wala silang ideya kung anong nangyayari sa akin kaya ang nagawa lang nilang gawin sa akin ay ang damayan nila. Hindi pa rin nila ako iniwan, hinayaan lang nila akong umiyak dahil iyon ang magiging way ko para gumaan ang aking loob.

Kinabukasan naman ay maagang umalis si Korin para pumasok sa kanyang trabaho. Working-student kasi siya, dapat sabay kaming ga-graduate 'yon nga lang ay may hindi siya na natapos na isang subject kaya ang labas ay kailangan niyang tapusin ang isnag sem then graduate na siya.

Bumaba naman ako ng sala para sumama sa hapagkainan kasama ang mga magulang ko pero nadatnan kong paalis na si Daddy.

"Dad, hindi ka ba sasabay mag-breakfast samin?" tanong ko at hinalikan niya ako sa pisngi.

"Hindi na, kailangan ko ng umalis, ikaw? Wala ka bang gagawin?" tanong naman niya sa akin.

"Wala naman po,"

Tinapik naman ako ni dad, "mauna na ako." Aniya. Muli naman siyang humalik kay mom at umalis na ng bahay.

Naupo naman ako sa silya at sinabayan sa pagkain si mommy. I'm almost like my mom, ang pinagkaiba nga lang namin, dad was his first boyfriend and until now they're still together and me? The one had been broken.