Never Fall Again, Never

Chapter 1

Chapter 1

After

I was about to take another sip on the glass of my Tequila when someone grab it and drink. Napatingin ako sa kanyang adams apple kung saan dumaloy ang Tequila na para sa akin. Matapos ay binalik niya ang tingin sa akin. I got my eyebrows raised when he smiles in front of me.

His smile makes me want to punch to him.

"I like it," he said in a seductive kind of voice.

I smirk, "sa tingin mo, mahuhuli mo ako sa mga salita mong ganyan? Sa mga galawan mo? You won't."

Ilalapit pa sana niya ang kanyang mukha sa akin at aabutin ang aking pisngi pero agad ko siyang inunahan ng sampal. He deserved that slap. For grabbing my tequila. Hindi maalis sa mukha ko ang pagka-inis at asar sa kanya. How could you not do that thing kung alam mong binabastos ka na? I defended myself from him.

"I love the way you slap me," he said.

I just rolled my eyes to him. Bakit ba may ganitong klase ng lalaki na nabubuhay pa sa ngayon? Dapat sa mga ganito, nawawala, ina-abduct ng mga aliens.

Tumayo na ako at aalis na sana ng hawakan niya ang braso ko. Napatingin ako sa mga kamay niyang nakapulupot sa aking braso at dumaloy naman ito sa kanyang pagmumukha. Ramdam na ramdam ko, may pagnanasa ang isang 'to.

But who the hell is he?

"Who do you think you are? Leave my arms," mataray kong utos dito.

"No, come with me, drink with me,"

At hindi na ako nakipagtalo kundi pumiglas na ako at ginawa ko na ang dapat kong gawin. Ang tadyakan ang kanyang pagkakakalaki. Mabilis siyang napaluhod sa sahig. Pinagtinginan naman kami ng ibang tao pero saglit lang ay bumalik na sa kanilang pinagkakaabalahan. Sino bang mag-aaksaya ng oras sa isang taong habol lang ay sarap? I'm not that girl.

"Sa susunod, mamili ka ng babaeng babastusin mo kasi ang babaeng kinalaban mo, hindi basta-basta nagpapa-api... tapos na ako diyan." Mahinang tugon ko sa mga salitang huli kong sinabi ko.

Bago ako umalis ay tinapakan ko pa ng high heels ko ang lalaking iyon kaya mas lalong nadagdagan ang sakit na nadarama niya. Tama lang naman 'yon, every guy who treated a girl like a toy, must punished. And that punishment is not to listen of what they said.

Because you might fall for the wrong person.

Tapos na ako diyan, graduate na ako. I'm over with it, and that's what make me stronger now. I used to be a weak person but it change how the things done to me.

"Courtney!" napatingin naman ako sa babaeng tumawag ng pangalan ko. And who is it? Syempre, it's Korin-the one who brings me here at the bar. "Uuwi ka na?" tanong pa nito at hinarangan niya ang daan ko.

Nahinto naman ako, "I don't enjoy here, Korin, please?"

"Why?" she asked.

"'Cause I don't trust people." that was the only words came out from my mouth. "is that okay for you, Korin? Can I leave now?" dagdag ko pa sa kanya.

Aalis na sana ako ng muli niya akong harangan kaya naman napaikot na lamang ang mata ko sa kanya.

"What is it Korin? I don't enjoy this place so much, hindi ako mabubuhay sa ganitong lugar. Kung merong mga lalaking bastos at hindi alam kung paano rumespeto, I couldn't live any longer here." Matigas kong tugon sa kanya. I don't know why I felt heat in my eyes, that's is because the tears will start to flow if I don't resist it. "I'm leaving."