Mniej i bardziej pojeBANE historie

Nocni Łowcy: Świąteczne Opowiadanie #3

Isabell odłożyła kolejną parę kolczyków. Nie mogła żadnej dopasować do swojej białej sukni wysadzanej gdzieniegdzie kryształkami. Jedne zbyt lśniły, natomiast inne, no właśnie, innych prawie w ogóle nie było widać. Upięła swoje kruczoczarne włosy na boku i spróbowała z następnymi. Jako ostatnie nareszcie okazały się być tymi trafionymi.

Uprzątnęła resztę biżuterii do szkatułki, którą dostała od Simona, włożyła stopy w pół-przeźroczyste szpilki i wyszła z pokoju. Dawno się tak nie odstawiała, więc była bardzo zadowolona z efektu.

Była w połowie drogi do biblioteki, kiedy usłyszała, że ktoś wchodzi do Instytutu. Zawróciła i zmierzyła ku drzwiom.

Przybyszami okazali się być Clary oraz jej ukochany, Simon. Oboje naprawdę postarali się jak na swoje standardy. Dziewczyna ubrała butelkowozieloną, aksamitną sukienkę i dopasowała do tego kremową torebkę wraz z obcasami do kompletu. Chłopak natomiast przywdział garnitur, co niezmiernie ucieszyło młodą Nocną Łowczynię. Uwielbiała kiedy Simon zakładał garnitur, każdy chłopak wygląda wtedy o niebo lepiej oraz seksowniej...

Skierowali swe kroki do sali, w której pomału zbierała się coraz większa grupka osób. Dzisiaj rano dołączyła do nich reszta Blackthronów oraz innych gości.

Alec, Helen, Aline oraz Jace uwijali się z przynoszeniem potraw i zastawy. Izzy dostrzegła na ich ramionach świeże runy. Wywróciła oczami, to było jasne, iż tak postąpią.

Po chwili stół był gotowy. Ostatnia weszła Maryse- w pięknej, ciągnącej  się niemal do ziemi złotej sukni, niewysokich obcasach, z włosami luźno rozpuszczonymi, opadającymi na ramiona.  Chyba wszystkim przyszło w tej chwili do głowy, że wygląda prawie tak młodo, jak jej dzieci. Jednak zdradzały ją cienie pod oczami, jakby niedawno płakała.

-Wesołych Świąt- powiedziała, siląc się na uśmiech.

Wszyscy odpowiedzieli, nierówno, niektórzy głośniej, inni mruczeli ale liczyło się, że zrobili to razem.

Kobieta uniosła dłonie w geście powitania i zapowiedziała:

-Więc zasiądźmy do stołu.

Nocni Łowcy podeszli i zajęli przypadkowe miejsca. Po raz pierwszy on bardzo, bardzo dawna Alec, Jace oraz Isabell ujrzeli to miejsce tętniące życiem. Tylko tym razem nie mieli po dziewięć i jedenaście lat, tylko byli niemal dorośli. Znaleźli swoje drugi połówki, z którymi teraz pragnęli dzielić ten magiczny czas.

Jace chwycił Clary za rękę i usiedli obok siebie przy stole. Chłopak nachylił się i szybko skradł jej buziaka, tak prędko, że nawet nie zdążyła zareagować. Odsunął się z leniwym uśmiechem na ustach, podczas gdy ona patrzyła na niego zdumiona.

-Na co masz ochotę?- zapytał ją Jace.

-Dobrze wiesz- odzyskała rezon. -Zawsze na tę samą osobę.

Jace roześmiał się.

-Miałem na myśli jedzenie, Clary- powiedział.- Od którego Dania zaczynamy?

Dziewczyna była coraz bardziej zdumiona, można by powiedzieć, iż nawet oniemiała. Potrząsnęła głową i wskazała trzęsącym się palcem pieczone warzywa.

-Coś się stało?- zapytał sięgając przez stół i nakładając jej na talerz solidną porcję jedzenia.

-Nie... nic. Zupełnie- uśmiechnęła się słabo i popatrzyła na swoje danie.- Nie uważasz, że się lekko umm... przeliczyłeś z pojemnością mojego żołądka?

-Powinnaś jeść. Może jeszcze urośniesz.

-Wiesz, nie musisz żartować co do mojego wzrostu.- Zrobiła z lekka naburmuszoną minę.