My Hero is a Gangster *complete

Chapter 47

I killed Hiro and I saved Ryu.

A few moments after sumunod na samin ang ilan sa mga tauhan ni Ryu. Mabilis namin syang nadala sa ospital. I was relieved. But I don't think the scars and nightmares will easily go away.

I was in the hospital. Tapos na ang gang war sa pagitan ng mga yakuza. Mukhang pinaikot lang ni Hiro ang lahat.

He wasn't after the position of being the head of Akai Ryuu. He did everything to get revenge for his sister Tamako.

Yung batang kasama nina Ryu sa picture ay kapatid pala ni Hiro. She died on her teenage years.

Hiro, Ryu and Tamako were kidnapped because of gang war. Tamako claimed to be the child of the head of Akai Ryuu to save Hiro and Ryu. Sa halip na si Ryu ang patayin ng mga kidnappers. Si Tamako ang pinatay nila. They weren't able to do anything.

They were saved but Tamako died. That must be one of the reason why Ryu was shutting everyone off. He was afraid that because of him, everyone will be in danger.

I never leave Ryu's side. Mabuti na lang at maayos na ang lagay nya. Nagpapagaling na lang sya. Akala ko talaga mawawala na sya ng gabing yun.

"Farine...why don't you go home and take a rest." Sabi sakin ni Ryu.

"Pero..." ayoko sana umalis sa tabi nya.

"Don't be stubborn! Go home!" Inis na sabi nito.

Mukhang magaling na talaga sya. Nakakapagsungit na ulit eh. Dahil ayoko naman syang mastress sa kakulitan ko ay nagpasya na muna akong umuwi sa bahay nya.

Yes that is right! Nakatira ako ngayon sa bahay nya sa Okinawa. It was a huge house designed as a traditional Japanese house and a modern westernized one.

"Ane-sama! Okairi nasai! " Bati sakin ng isang Japanese na babae. She is 10 years older than me.

Matapos maayos ang gulo at isama ako sa bahay ni Ryu ng mga tauhan nito ay lagi na nila akong tinatawag na ane-sama. They are treating me like a princess.

Halos lahat sila gumagalang sakin. Yumuyukod sila kapag nakakasalubong ako. It feels ridiculous. Hindi ko naman masabi sakanila na hindi naman nila kailangan gawin yun kasi puro sila Japanese.

Hindi ko alam kung lahat ba ng kaibigan ni Ryu ay ganito ang pagtrato nila.

Nang pumasok ako sa bahay ay nagulat ako ng bumungad sakin ang maraming regalo.

"What are these? What for?"

Lumapit sakin ang isa sa Filipinong katiwala sa bahay ni Ryu.

"Ma'am mga pinadala pong regalo yan kay Master Ryu." Sabi nito sakin.

"Pero bakit? Nasa ospital si Ryu." Pagtataka ko.

"Birthday po kasi ni Master bukas. Galing po sa mga taong natulungan ng pamilya ni master."

I was surprised. Hindi ko alam na birthday na nya bukas. Tamang-tama dahil sabi ng doctor ay pwede na syang umuwi bukas. Pero wala man lang akong naihanda para sa birthday nya.

"What do you usually do kapag birthday ng master nyo?" Tanong ko.

"W-wala po. Madalas po kasi kapag magcecelebrate ng birthday ang mga head ng yakuza ay nagkakaroon sila ng malalaking gathering. Isinasabay po nila karaniwan sa mga fund raising, pagtatayo ng kumpanya, pagmemerge, business partnership."

Naiimagine ko tuloy ang mga pang mayayamang party. Sa lagay ni Ryu imposible naman sigurong magkaron sya ng party.

"Wala man lang ba kayong celebration dito sa bahay?" I asked.