Her

2️⃣

Lissa ^^

POV Liv
Was het wel een goed plan geweest om met Aaron te dansen? En om hem te zoenen? Oke, dat had ik dus duidelijk niet moeten doen, maar ik was, correctie bén zo kwaad op Jason. Hij had gezegd dat het perfect ging zijn enal en hij was niet eens gekomen.
Ik zit nu gewoon op mijn bed. Wat moet ik doen? Moet ik hem bellen?
Dan plots word ik gebeld.
Waarom beld Jasons moeder mij?

'Liv?'

'Ja'

Ik hoorde alleen maar gesnik aan de andere kant van de lijn.

'Karin?' Vroeg ik voorzichtig.

'Hij is -snik- dood!'

Wat?

Wat?

Wat?

Nee!

Hij kon niet dood zijn! Hij was Jason! Was altijd vrolijk! Niemand haatte hem...

'Zelfmoord,' was het enige woord dat van de andere kant van de lijn kwam.

Ohgodohgodohgod! De tranen liepen over mijn wangen. Hij was zo vrolijk, zo levendig, zo perfect en nu... Ik had nooit met Aaron moeten zoenen, of zelfs maar dansen. Ik had Jason gewoon moeten vertrouwen dat hij wel een reden zou hebben gehad. Ik wil mezelf echt pijn doen. Ik bons met mijn kop tegen de muur. Het kan me niet schelen dat mij  telefoon nog aan het bellen is. Hij ligt nu op de grond. Hopelelijk stuk. Ik weet niet waarom. Ik bons mijn hoofd harder tegen de muur! Dit is niet waar. Dit is een droom. Ja! Dat is het. Ik ben in slaap gevallen en sewwes vertrek ik gewoon naar het schoolfeest en word het een perfecte avond met Jason zonder dat Aaron ons lastig valt.
Ik ga in mij bed liggen en probeer te slapen.

----

Ik weet niet hoevaak ik wakker werd. Ik schad ongeveer zo'n 7 keer ofzo. Ik heb het niet geteld. Het is nu wel duidelijk! Dit is geen droom! Dit is echt! Jason is verdomme dood! En wat deed ik ondertussen? Ja! Aaron zoenen! Hoe kan ik ooit nog leven met mezelf?

----

Mijn wekker gaat af. Het is maandag. Ik heb geen idee hoe ik het weekend was doorgekomen. Mijn ouders waren weer niet thuis geweest, die weten waarschijnlijk nog van niks. En ik heb Lissa buitengesloten. Ik heb geen idee hoevaak ze me gesmst heeft. Ik heb ze niet gelezen. Ik wil gewoon niemand zien. Ja dat zal moeilijk gaan! Het is dus namelijk maandag.
Ik stap uit bed, doe mijn kleren aan een loop naar de badkamer. Ik doe een hele hoop make-up op. Normaal doe ik alleen maar mascara op, maar nu heb ik het gevoel dat ik veel meer make-up nodig heb.

----

Ik zet mijn fiets in de fietsenrekken. De eerste die mij nu aanspreekt gaat een mep krijgen ik voel het. Ik heb geen idee waarom ik zoveel ingehouden woede heb.
Ik loop rustig het schoolplein op. Normaal loop ik meteen naar Lissa toe, maar daar heb ik nu geen zin in. Ik ga gewoon alleen op een bankje zitten.
Ik zie wel dat iedereen naar me kijkt. Ik probeer het te negeren. Negeer het! Negeer het!

'HEBBEN JULLIE NIETS BETERS TE DOEN DAN MIJ AANSTAREN?' roep ik luid. Ik zie dat iedereen meteen wegkijkt. Net goed! Iedereen begint haastig te fluisteren en steeds meer en meer mensen draaien zich om om naar mij te kijken. God! Nu is het erger. Fock! Ik heb het net erger gemaakt.
Ik zie Lissa naar me toe lopen. Oh please kom niet met mij praten om me een zogenaamde je-geraakt-er-wel-over-speech te geven, want ik ging er nooit overheen geraken. En zeker niet na wat ik met Aaron had gedaan.

'Hey,' ze komt naast mij zitten. Ik schuif een stukje van haar weg. Ik heb hier echt geen zin in.

'Wat?' snauw ik terug. Ik zie dat ze verschiet van mijn botte toon. Net goed!

'Je moet er met me over praten,' begint ze voorzichtig. Ik negeer haar.

'Hee, ik ben er voor je! Praat alsjeblieft,' smeekt ze me bijna. Hah smeekt ze me nu om met haar te praten? Krijgt ze niet genoeg aandacht van de anderen ofzo? Dat ze zo perse met mij wil praten. Dat ze maar naar Elias gaat om hem af te lebberen. Zij heeft tenminste nog een vriendje.
Ik voel de tranen prikken achter mijn ogen. Ik ga nu niet wenen! Niet waar iedereen bij is! Ik ga eigenlijk gewoon niet wenen. Ook niet als ik alleen ben.

----

Ik kom het lokaal binnen. Normaal zit ik altijd naast Lissa en daar is nu ook plaats vrij, maar ik loop haar gewoon voorbij en ik neem de bank helemaal achteraan. Ik zie Lissa smekend naar me kijken, maar ik negeer haar blik. Ik heb hier gewoon echt geen zin in! Het allerliefst wil ik nu naar huis en horrorfilms kijken. Normaal hou ik niet van horror, maar nu heb ik er oppeens heel veel zin in.

Plots voel ik een warm hand op mijn been en zonder te kijken wie het is geef ik die persoon een klap in zin gezicht. Dat was de mep die ik de eerste die met me wou praten ging geven omdat ik hem liever niet aan Lissa had gegeven. En ik gaf hem ook gewoon omdat de persoon mij aanraakte en dan nog wel met zijn hand op mijn been.
Nu kan ik kijken wie het is. Het is Aaron. Dacht hij nu echt dat hij mij zo kon versieren? Hij legt zijn hand op de rode vlek die ik met mijn hand heb achtergelaten op zijn wang. Jep ik had hem een bitchlap gegeven.

'Hee prinses, ik wou alleen maar zeggen dat ik het verschrikkelijk voor je vind en-'

'NOEM ME NIET ZO!' riep ik door de hele klas. Het kon me niet schelen dat ze nu allemaal naar me keken. 'JE WEET HELEMAAL NIETS! HOEPEL GEWOON OP!' Ik ben zo kwaad dat ik niet eens merk dat de leerkracht binnenkomt en ik geef Aaron de volle laag. Mijn vuist komt hard terecht op zijn neus en er komt een straaltje bloed uit. Omdat hij zo hard was verschoten van mijn plotselinge agressie is hij van de stoel gevallen waar hij op zat. Ik stamp heb ik zijn buik. Zo hard ik kan. Hij kan niets terug doen, want ik geef hem geen ademruimte en al zeker geen tijd om recht te staan. Ik blijf hem maar vol in zijn ribben stampen. Oppeens voel ik hoe een paar sterke armen mij vastpakken en wegtrekken bij Aaron. Hij ligt daar op de grond te kermen van de pijn. Net goed! Ik grijnsde breed. Zijn neus zat nu helemaal onder het bloed en hij grijpt naar zijn buik. Misschien had ik wat overdreven, maar dan had hij nu pech. Hij had maar niet naast me moeten komen zitten en al helemaal niet zijn hand op mijn been moeten leggen.

Nieuw stukjee!! Ik hoop dat je het leuk vind en beniewd bent naar het vervolg! ❤️

Xxx -Kato