Her

16

POV Aaron^^

Ik kijk verveeld naar Liv. Ze kijkt schuldig terug. 'Why are you looking to me like that?' Ze kijkt weg. Ja waarom kijkt ze eigenlijk zo schuldig? Het zijn toch de meisjes die altijd eerst aan de gevolgen denken voor ze iets doen? Jongens doen gewoon en hebben achteraf spijt, maar meisjes denken toch?
Ze lijkt naar haar woorden te zoeken. 'I really wanna know!' Vraag ik op dringende toon.

'I'm sorry', brengt ze uit. Ik kijk haar ongelovig aan. 'I didn't know what to do! You were way to kind to me! I didn't derserve that, not even from you! Do you hate me now?'

Nu is het mijn beurt om sprakeloos te zijn! Wat moet ik zeggen? 'Do you want me to?'

'You have every right to be!'

'I don't know. Maybe... Why did you do it? I... I... I loved you!' Omg! Het was eruit voor ik het door had! Stom stom stom! Haar mond gaat open en ze probeert woorden te vormen, maar er komt niks uit. Ik zie haar ogen langzaam rood worden en ze doet super hard haar best om niet te gaan wenen. Nee! Niet wenen! Help! Wat moet ik doen? Ik zie Thom kijken. Hij kijkt super boos. God! Waarom trekt hij altijd direct conclusies? Ik deed niks! Ik deed foking niks! Niks om haar te kwetsen allesinds.
Ze draait haar hoofd weg, maar ik trek haar in een knuffel. Ik voel haar tranen langzaam in mijn shirt lopen. Ik geef haar snel een zakdoekje en prop het in haar gezicht zodat niemand haar ogen ziet en trek haar recht de klas uit, terwijl ik nog iets brabbel van een bloedneus.

Eens de klas uit trek ik haar nog verder mee naar de bezemkast.
Aangekomen doe ik snel de deur dicht. Ik kijk haar aan. Ze is zo mooi! Zelfs als haar ogen helemaal rood en dik zijn van het wenen. Ik trek haar weer tegen me aan en begraaf mijn gezicht in haar haar. Mijn schouder lijkt wel gemaakt voor haar hoofd. Het is op perfecte hoogte. Haar haar ruikt dan nog eens zo goed! Haar shampo ruikt zo goed! Omg waar koop je die?
We gaan op de grond zitten en ze legt haar hoofd op mijn schoot. Wat doet ze met me? Zou ze enig idee hebben?

'Ik heb mijn ouders niet meer gezien sinds die ene avond...' Wacht wat?
'Ah jawel! 5 keer 1 minuut ofzo omdat ze direct weer weg moesten', wat zegt ze nu? Waarom lijkt dit zo hard op mijn leven vroeger? Ik ga door haar haar. Wat moet ik zeggen?

'Ik zie mijn ouders bijna nooit. Ik ken ze amper, dat is ook waarom ik samenwoon met Renzo op een loft/appartement/penthouse. Ik zie ze misschien 1 keer in 2 maanden.'

'Weetje wat het rare is? Ik mis ze helemaal niet! Ze zijn zo vaak weg dat ik amper behoefte heb om ze te zien. Is dat raar?' Ze komt een beetje recht om me aan te kijken. Zou ik? Neenee! Sewwes lijk ik een stalker!
Plots horen we allemaal stemmen in de gang. De bel is blijkbaar al gegaan. En dan gaat de deur open en komt een hevig zoenend koppeltje binnen.
Het zijn Lissa en Elias. Ik zie Liv hevig glimlachen. De twee tortelduifjes kijken ons aan en we lopen glimlachend naar buiten. Ze zijn zo cute. Gebruikte ik nu net het woord cute? Dat was toch al gereserveerd voor Liv? Liv is cute! Niet Lissa en Elias! Ok jaja ze zijn cute!

Heeeey
Nieuw stukjee!
Als er schrijffouten staan in mijn Engels of gewoon verkeerde zinsconstructies mag je het altijd melden.

593 woorden

Xx kato