Saf Ruh

Bölüm 11; Duygular

Lucy loncaya girmişti. Ağlamamak için kendini tutuyor, revire doğru hızlı adımlarla gidiyordu. Bu saatlerde oranın boş olduğunu biliyordu. Loncanın ortasından geçerken bir hıçkırık kaçtı ağzından. Ejder avcıları sesin geldiği yöne baktıklarında Lucy'nin hızla revire gittiğini gördüler. Laxus ve Gajeel hızla kalkıp yanına gittiler. Revire girdiklerinde Lucy yüzünü saklıyordu. Cobra ise revirin yanındaki odaya girmiş, onları dinliyordu. 

-Sarışın ne oldu? (Gajeel)

-H-hiç. (Lucy)

-Bücür sen iyi misin? (Laxus)

-İyiyim. (Lucy) hala yüzlerine bakmıyor, gözyaşlarını durdurmaya çalışıyordu.

-İyi olmadığının farkındayız. Bu kadarcık şeyi bile fark edemez miyiz sence sarışın? (Gajeel)

-Neler oluyor? (Laxus)

-Ba-bakemono. (Lucy) hıçkırarak ağlamaya başladı.

-Ne olmuş ona? Bir şey mi yaptı sana? (Gajeel)

-Demir yığını bir susta kız anlatsın! (Laxus)

-Beni arkadaşı olarak görmüyor! Onun için kitabını açan rastgele biriyim! (Lucy) gözyaşları hızlanmıştı, durduramıyordu ağlamasını. Laxus Lucy'nin yanına yatağa oturdu ve

-Bu muydu yani derdin? Kaç gün oldu? Kaç gündür tanıyorsun onu? (Laxus) Lucy ona ne demek istediğini sorarcasına bakıyordu.

-Ne bekliyordun ki? Daha bir haftadır tanıdığı birine hemen ısınmasını mı? Lucy. Hadi ama. 400 yıldır karanlıkla aydınlık arasında gidip geliyormuş o herif. Elbette alışamayacak. Kim bilir kaç kişiyle tanışmıştır, kim bilir insanlar güç için ona nasıl davranmıştır. Bunları bir düşün. (Laxus) Lucy ağlamasını kesmiş Laxus'u dinliyordu. Gajeel ise revirin köşesindeki yatağa yatıp

-Hem şu yıldırım canavarının bile kalbindeki buzları eritmiş birisin sen. Yakında oda alışır. (Gajeel) Laxus'un korkunç bakışını görünce istemsiz olarak kafasını çevirmiş ve

-Hem ben bile sana alıştım. (Gajeel) bunu duyunca Lucy şaşkın bir ifadeyle ona bakmaya başladı. Laxus ise Lucy'nin gözyaşlarını siliyordu. 

5 dakika önce; 

Natsu Ken'ichi'nin durgunluğunu fark edince etrafına baktı ve Lucy'nin olmadığını fark etti. Loncaya girdi ve Lucy'i sordu. Yukino revire gittiğini söyleyince hastalandığını düşünerek hızla revire gitti. Revirden sesler geliyordu, Lucy'nin yalnız olmadığını anlayınca kapıyı hafif aralayıp baktı. İçeride Laxus'un Lucy'nin yüzünü okşadığını gördü. Gajeel'i göremiyordu çünkü kapının arkasındaki yataktaydı. Sinirden yumruklarını sıkarak oradan uzaklaştı. Cobra ise yan odadan çıkıp

-Alev topu bile birilerini sevebiliyormuş demek ki. Ahh o kıza borcum var ama sanırım hiç karışmamalıyım. (Cobra) diye söylendi ve kafasını kaşıyarak bahçeye çıktı. 

(Yazar notu; Lütfen bu bölümden sonra beni, yazarınızı öldürmeyin. )

Natsu'nun ağzından;

Ben ne yapıyorum? Revire girmedim bile. Laxus'la Lucy'i öyle görünce sanki kalbimi avucuna almışlar da sıkıyorlarmış gibi hissettim. Ne yapacağım? Ne diyebilirim ki? Ben onun için sadece takım arkadaşıyım. Laxus'un yanında mutlu. Beni sevmiyor, belki bende beni seven birini bulmalıyım. O zaman duygularım değişir, bu kadar acıtmaz belki. Birine sormam gerek. Buna daha fazla dayanamam. Erza'lara sormak en iyisi. Erza'ların masasına yöneldim, Freed bir şey gösteriyordu Erza'lara. Erza beni görünce elindekini sakladı.