MAFYA'NIN AŞKI (Bana Yaşadığımı Hissettir)#DÜZENLENİYOR.

29.BÖLÜM

Multi berkay

Yanağımın öpülmesi ile, gülümsedim uyku sersemiydim. Saçma salak şeyler söylüyordum. Batu'nun tokat atması ile yatağımdan fırladım.

"Ne yapıyorsun, sen ya"

"Kızım sende bir türlü uyanmadın" dedi oda benden farksız uykulu sesi ile.

"Kalk hadi, acıktım ben."

"Banane ya benim uykum geliyor." Dedim. Sesim bir çocuk gibi çıkmıştı.

"Buse hadi güzelim kalk. Sinirlerndiriyorsun beni"

"Tamam be kalktım. Sen de ben aşağıya indiğim de kalk."

Aşağıya inerken okulu düşünüyordum kaç gündür gitmiyorum. Ve 1 hafta sonra okullar tatil olacak.

Bugün günlerden Cumartesi rahatım, bugün Bora'nın yanına gidip annesinin tedavi olmasını sağlayacaktım. Elime telefonumu alıp Yağmur'u aradım.

"Alo Buse iyisin değilmi?"

"İyiyim özür dilerim sana söylemeliydim. Habersiz bir daha bir yere gitmem canım"

"Önemli değil Batu'lar da mısın?"

"Evet onlardayım neyse benim kapatmam lazım kahvaltı hazırlayacağım."

"Tamam canım görüşürüz"

Cevep vermeden telefonu kapattım hemen, mutfağa gidip kahvaltıyı hazırlamaya başladım.

"Alara Batu" ikisine de deli gibi bağırıyordum en sonunda dayanamayıp ikiside indiler.

"Batu siz kahvaltıyı edin benim işim var."

" ne işin var sabah sabah" dedi itiraz ederek.

"Sen bana para ver anlatacağım. Bak şimdi ben dün bankta oturuyordum. Bir çocuk geldi mendil satıyordu. Annesi kanser hastasıymış. Ve tedavi olması gerekiyormuş, ama paraları yokmuş."

"Benim düşünceli sevgilim. Al "elindeki parayı alıp dışarı çıktım.

Bora'nın söylediği adrese doğru ilerlemeye başladım.

Kulübeye varmıştım. Kapıyı tıklatıp bekledim. Kapıyı açan Bora, beni görünce gözleri dolmuştu.

"Annen nerede canım."

"Gel. İçeride Buse abla"

"Annenin adı ne tatlım"

"Emine Buse abla adı Emine"

Başımı sallayıp içeri girdim. Koltukta yatan teyzeye baktım. Yorgundu.

"Merhaba Emine Teyze ben Buse"

"Merhaba kızım gel otur şuraya" eliyle gösterdiği koltuğa oturdum.

"Şey ben Bora ile dün akşam tanıştım. Mendil satıyordu. Bana 'annem hasta' dedi. Ben de yardım etmek istedim." Çantam dan zarfı çıkarttım.

"Bu parayı kabul edin lütfen, biz admları yollayacağız hem ev alacağız, hemde en iyi doktorlarla tedavi olacaksınız." Emine teyze bana yaşlı gözlerle bakıyordu.

Kalkıp ona sarıldım. Oda kulağıma bir şeyler fısıdıyordu.

"Teşekkür ederim evladım, Annen ve baban senin nasıl hayırlı evlat olduklarını biliyorlardır. Anne ve babana teşekkür ettiğimi söyle kızım"

"Şey benim annem ve babam hayatta değiller teyze ama umarım beni görüyorlardır."

"Özür dilerim kızım" kafamı 'önemli değil' der gibi salladım.

ardından kapıyı çarpıp çıktım. Ağlamaya başlamıştım.

'Anne baba sizi çok seviyorum umarım beninduyuyor ve görüyorsunuzdur"

Ağlamam şiddetlenmişti. O sırada yanıma küçük bir kız geldi. Elime bir not tutuşturup gitmişti.

Elimdek notu okumaya başladım.

Yardımsever kız ha sevdim seni Buse.

Elimdeki notu yırtıp attım bu kimdi ya.

İlerlemeye başladım bir yandanda notu kimin yazdığını düşünmeye başladım ama sonuç sıfır.

Yanımda duran araba ile hızlı hızlı yürümeye başladım.

"Bakar mısınız" olduğum yerde durup arkama baktım bir adam duruyordu.

Yanına gidip gülümsedim.

"Efendim"

"Bu adres nerede acaba" elindeki notu aldığım anda bana sert bir tokat atmıştı. O kadar serttiki kucağına düşmüştüm. Kucağında arabaya beni bindirirken şarkı mırıldanıyordu.

"Bir küçücük kız varmış sevgilisi onu çok çok severmiş" ardından ise dona kaldığım sözleri söyledi.

"Hepiniz Berkay Zorlu kim öğreneceksiniz ama kurada ilk sen çıktın bebeğim şanslısın"