Maria Sigrid Ibarra has exceptional memory. She's already an achiever at such a young age, which is why she's sent to study at a prestigious Atlas University.
During her first stay at the university, she received an anonymous threat to leave the pl...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
KARMA na ang bahala sa kung sino mang nilalang ang may kagagawan para lokohin ako. Kasalanan ko rin naman dahil nagpadala ako sa kuryosidad, sa susunod na makatanggap ulit ako ng liham ay hinding hindi ko na papatulan.
"Kung nandito lang si Kuya Samuel ipapabugbog ko 'yung lalaking 'yon," naiinis kong sambit sa sarili at paulit-ulit kong pinupunasan ng panyo 'yung labi ko. Unang halik mula sa estranghero?! Hindi ko matanggap. Kahit na ginawa niya 'yon para hindi ako mahuli ng mga humahabol sa akin.
Gabi na nang makabalik ako sa dorm, nadatnan ko ang ka-roommate namin ni Talia na nagbabasa ng libro sa desk niya. Huminga ako ng malalim at lumapit sa desk ko na katabi lang niya, napatingin ako sa kanya at ni hindi man lang siya nag-angat ng tingin para batiin ako.
"H-hello?"
Himalang nilapag niya ang binabasang libro sa mesa at tumingin siya sa akin, walang ekspresyon ang kanyang mukha. Ngayon ko lang siya napagmasdan ng mas maigi, bilugan ang kanyang mga mata, maputla siya, at may maalun-along buhok.
"Hi." Ngumiti ako nang sumagot siya sa akin, ang buong akala ko ay hindi niya talaga ako papansinin.
"Ako nga pala si Maria Sigrid Ibarra, Sigrid na lang ang itawag mo sa akin. Ikaw? Anong pangalan mo?"
"Andrea Marin." Matipid niyang sagot at hindi ko na alam kung paano ko ipagpapatuloy ang pag-uusap namin, gusto ko pa siyang makausap, kailangan ko ng kausap para makalimutan ko ang nangyari kanina.
"Anong course mo, Andrea?" umupo ako at humarap sa kanya, nakaramdam naman siya na gusto ko siyang makausap at humarap din siya sa akin.
"Fine Arts."
"Fine Arts?" namangha ako dahil iyon 'yung kursong gusto ko pero mas gusto nila papa na kumuha ako ng pang-medisina. "Ibig sabihin magaling kang gumuhit!"
Imbis na sumagot ay may kinuha siya, isang sketchpad, inabot niya sa'kin at kaagad ko namang binuklat, punum puno 'yon ng kanyang sketches. Magaling si Andrea, at masasabi kong mas magaling siya sa akin dahil sa detalyado niyang pagguhit.
"Ang galing mo naman—" natigilan ako pagbuklat ko ng isang pahina, isa 'yong sketch ng batang babae, dahil matalas ang memorya ko alam kong iyon ang babaeng nakita ko noon sa may puno at sa College of Chemistry! "A-andrea, kilala mo ang batang 'to?" tanong ko sa kanya at wala man lang pinagbago ang ekspresyon niya nang magkaroon ng pangamba sa aking tinig.
Umiling si Andrea bilang pagsagot. "Iginuguhit ko ang mga napapanaginipan ko."
"P-panaginip?" napalitan ng pagkamangha ang pangamba sa aking tinig. "K-kung ganon ay parehas pala tayo, minsan ipinipinta ko ang mga napapanaginipan ko."
"Nagkakatotoo rin ba ang mga panaginip mo?" bigla niyang tanong.
Namayani bigla ang katahimikan sa pagitan naming dalawa. Nagtitignan lang kami ni Andrea habang nakikiramdam kung sino dapat ang magsalita.
