Karanlık Sohbetler

Bölüm 3

Evet...

Bay Siyah olmadan önceki zamanlardan bahsetmek istiyorum.Bende herkes gibi gülerdim. Sevdiğim gülerken gözlerimin güldüğünü söylerdi.Bilmiyorum öylemiydi ama gülerdim.Gülmek güzel bir eylemdi.Ama zamanın akışı  ayrılıklar kayıplar getirdi ve hüzünlere değindi.Zaman öyle yavaş akıyordu anlatamam.Zaten benim kafa yapımda olmayan kişilere toz pembe gelen şeyler bunlar çoğu kişi anlayamaz.

Ama yaşanmışlıkları unutmaya çalışmak kendini bitirmeye çalışmaktan farksızdı.Düşünsenize türlü yollara başvuruyorsunuz.Ama geçici oluyor her şey.Sabah bağ ağrılarının koynunda her şeyi hatırlamak daha acı oluyor.Ağlamak diye tabir edemezsin o an gözlerinden akan yaşı.O kandır.Ve  hatıralarda kanayabilir.Benimkiler kan kaybından öldüler.

Kan demişken üzüleceksiniz sizde.Kanınız akacak defalarca.Bunu sadece fiziksel değil fikirsel olarakta ele alırsanız başınıza gelecekleri biraz daha derinleştirebilir ve çözüm yolları arayabilirsiniz.Ama fayda etmeyecek olan şeyler olur çoğu.Mesela unutmak dedik.Ben onu yapamadım işte.Yapan varmıdır bilmiyorum siz sorun aydınlıklarda gezen kişilere.Bir de O'nu görürseniz söyler misiniz ben uzun süredir görmedim de.

Şairler diyorum bakın şu şiire ne kadar derin bir kayboluşla yazılmış kelimeler var derininde ;

  "Ağlasam sesimi duyar mısınız mısralarımda?
Dokunabilir misiniz göz yaşlarıma ellerinizle? "

Şairin devamında dediği gibi bende bilmiyordum şarkıların bu kadar anlamlı ve kelimelerin bu kadar kifayetsiz olduğunu.Kaç gece O görmedi ki benim gözlerimin Karadeniz ufuklarına dalıp dolduğunu.Yine bilmezler çürümüş akciğerle parmak uçlarının sarı olduğunu...

Çoğu hatıran acıtıyor sırtında bıçak gibi.Ama karanlıktayım uzun zamandır acı bile sıcak değil.O bile üşüyor geçmişin ayazında.Bağırmak istiyorsun umarsızca durmadan oda tıkanıyor boğazında.Düğüm düğüm olan anılarının arasından oda çıkamıyor.

Ben işte bu şekilde Bay Siyah oluverdim.Birden oldu her şey.Bir resim görmek yetiyormuş aslında hayatını kaybetmene.

Unutmak dediğiniz olguyu dediğim gibi reddettim ben.Sadece unutamadıklarımla yaşamayı öğrendim.Bu peki neyi düzeltebilir bilmiyorum hiç bir şeyi.Ama baksana şuan bunları yazabiliyorsam demektir ki kaybetmemişim her şeyi.