Anlam vermek için bir şeye değerde vermek gerekiyor sanırım.Ben o değeri çoğu kez fazlasıyla verdim.Değeri verdiğim insanların gülmesiydi derdim.Mutlu etmekti hedefim.Ama şimdi bakıyorum da karanlıkta mutlu olmaya çalışmak anlamsız gibi geliyor.İşin garip yani değer veriyorum karanlığa.Ama anlamsız bir değer.
Anlamsızlaştım içten içe.Sanki bir daha hiçbir duygu belirmeyecek içimde, mimiklerimde.Soluk bir suratla karşılıyorum sabahları.Yalanlardan korkuyorum sadece onlardır asıl zararlı.Bu yüzden sigarayı pekte önemsemiyorum.Ama açıklayamıyorum sigaram dışında yananları.Saymaya kalktım geçen günlerde elimde kalanları.Senin kırdığın parçalardan başka bir şey çıkmadı tozlu kumbaramda.
Bazı şeyler hiç geçmeyecekmiş gibi geliyor.Sadece anlam vermek için demek ki mutlu ve huzurlu da olmak gerekiyor.Mutlu olmadıkça ve huzurlu bir uyku çekmedikçe anlam verebileceğin tek şey oluyor karanlık.
Karanlık ama anlam veriyor belliki.Çünkü bunu içinde seslenmiyor bana.Sadece susuyor.Ben bağırmaya çalıştıkça sesimle karşılık veriyor yankılarla.Bu kaçıncı kan kusarak uyandığım sancılarla.
"Düşündüm yine karanlığa odaklanıp demin.
Ama kan izleri var hatırlatıyor zeminde.
Bir şeylere anlam katmak istedim ve bir ülkü bulup etmeliyim yemin.
Unutmuşum inançlarım kırıldı bir kemik gibi benim."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Karanlık Sohbetler
Ficção AdolescenteKaranlıktan korkmamalısın.Onun ne kadar derin olduğunu sana anlatabilirim... KARANLIĞI ANLAMAK VE AYDINLIĞA ÖZLEM DUYMAK...
