Karanlık Sohbetler

Bölüm 14

"Beni de götürün o gemide

Daha da batamaz ölümün adı tenime

Birisi bulunur yerime ben hep zaten yedek oldum bu bahtımla geriden

Gerilip sabrımla çöktüm

Maksat küçüktü

Yaktım bir sigarayı kandiller söndü

Ruhumla ölçtüm

Neden insanlar ufkumdan göçtü."

-ADOS-

Biraz dinlenmek iyi olur aslında.Uzun bir aradan sonra çıkacağım aydınlığa.Başka bir şehir ve başka insanlar.Belki de hatıralarımı silmeme yardımcı olurlar.Yeni insanlar yaralarımın varlığını unuttururlar bana.

Yeniden biri güler mi bilmem ama.Yeniden içimde bir bahar havası eser mi bilmem.Ne olacağını bilmeden zamanı geçirmiyor muyuz zaten.Adına da yaşamak demişiz.

Bugün ses duydum ilk defa karanlıktan."Umarım mutlu olursun " diye bir ses.Ben de bundan güç alarak kalkmaya çalışıyorum ayağa.Kendimi bir kez daha bu savaşa hazırlıyorum.Uykunun ne demek olduğunu bile yeniden hatırlıyorum artık.Rüya bile gördüm.Çok ama çok güzeldi.

Düşünsene karanlık bile çık artık aydınlığa , bütünleş hayallerinle , çaba göster hedeflerine diyorsa benim burada durmaya hakkım yok demektir.

Çıkıyorum artık ama ziyaretine geleceğim karanlık için.Benim yanımda kimse yokken karanlık vardı çünkü.Unutmam....