Huzur beklerdim hayattan küçükken
Şimdilerde anlıyorum huzurun uyku olduğunu
Kabuslarla uyanmadan kesintisizce uyku
Gözlerini kapatır kapatmaz gelen bi sessizlik
İnanın mahrum kalıyor bedenim
Uykunun tatlı kucağından
Ne yapacağımı bilmiyorum sessizliğin ocağında
Karanlıkta öylece oturup gelmesini beklemekten başka bir şey gelmiyor elimden
Alkol ve sigara bile artık kar etmiyor
Sabahlara kadar düşünüp kendimi yiyorum
Ve şu yalan dünya için yavaş yavaş tükeniyorum
Sorgulamaktan ne zaman vazgeçerim acaba
Ne zaman çıkar karanlıklar aydınlığa
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Karanlık Sohbetler
أدب المراهقينKaranlıktan korkmamalısın.Onun ne kadar derin olduğunu sana anlatabilirim... KARANLIĞI ANLAMAK VE AYDINLIĞA ÖZLEM DUYMAK...
