Karanlık Sohbetler

Bölüm 10:Yanlızlığın Korkusu

  biliyosun yaşamım tuhaf geçti
kandırma imkanım olsaydı seni, demek isterdim "her an dua ettim"

fakat her anım için "şu an geç"ti
maalesef senin yarattığın yüzümün üstüne hep şeytani bir surat çektim  

Ben Siyah.Yanlızların siyahı.Ağlamaktan ıslanan kazaklarımdan bile daha siyahım.İstedikleri hiç olmamış biriyim ben.Sadece kaybettiklerinin acıları kalmış biriyim ve bunların arkasına saklanmış biriyim ben.

Yanlık kalmaktan o kadar korkuyorum ki anlatamam.Diyeceksiniz yanlız değilmisin diye.Hayır!Bu kadar acım var yanımda ve tabiki karanlık var.Bunlara sığındım ben.Elimde kalanlar bunlar çünkü...

Elimizde kalan başka hiç bir şey olmuyor değilmi.İlla ki vardır benim düştüğüm duruma düşen birileri.Benim gibi susuzluktan ve ağır nikotinden ciğerleri kurumuş birileri.

Niyetim bozuldu.Mutluluğa ettiğim andımı bozalı çok oldu.Yanlızlığın verdiği lanet fikirler geçti bunların yerine.

Durduk yere korkmaya başlıyorum ya yalnızlık bile terkederse beni.Bir var bir yok olan kişiler gelipte bozarsa bunu.Daha kötü şeyler yaşama korkusu aslında beni buraya hapsetti.Mutluluktan boğulan insanlar için bir tebessüm çok gelirdi bana aslında.Ama onlar acımadan duygularımın varlığından haberdar olmadan bana bunca şey yaptılar.Af dilemeye bile gerek duymayanlar için ne denli üzülmeye değer.Ama ben o insanlar için üzülmeyi bıraktım.Üzüldüğüm tek şey ölen hayallerim.Onlar beni hiç bırakmazdı yalnız.Hep yanımda güç verirlerdi bana.Azim katarlardı çalışmama.Ve umut katarlardı azim katarlardı yarınlarıma.Ama oy verdi o kişiler bunca hayalimin infazına.