Uzun zaman oldu değil mi?Aslında geri dönüp dönmemek arasında terettütte kalmıştım.Ama en azından artık herşey o karanlık değil.Penceremden azda olsa ışık giriyor odama.Hayal kurmaya başlıyorum sanırım yeniden.Karanlığı perde olarak hayal edip izlediğim kötü sahnelerde sanki yok olmaya başladı.Hatta ara sıra gülümsüyorum inanın.
Size aydınlıktayken gördüğüm bir kaç şeyi anlatmak istiyorum.
Yine çoğu insan aynı.Birbirlerini aldatıp , kalp kırıp bir şey olmamış gibi davranıyorlar.Diğer insanların duygularının olduğunu unutmuş insanlar bunlar.Ama o kadar karamsar olmamak gerekiyormuş bak bunu da öğrendim.Birbirine yardım etmek için uğraşan insanlarda var.Gülümsetmeye çalıştıkları sevdiklerinin mutluluklarını da gördüm.
Ama işte benim için bunları yapan birisi olmadığı için pek sevindim sayılmaz.Kapşonumu çekip sahile karşı bir sigara yaktım sonra.Düşünmeye başladım yeniden.Bakıyorum neler düzelir diye.Nelere çare bulunur diye.Ama çokta umutlanmadan bunları düşünürken onu gördüm.Gözleri o kadar güzel diki.Sanki tüm dünya o an durmuş gibi oldu desem yeridir.Yok yok aşık olmadım.Sadece telefon ekranında gördüm o görüntüyü ve benden kilometrelerce uzaktaydı.Umut etmek mi?Saçmalama.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Karanlık Sohbetler
Teen FictionKaranlıktan korkmamalısın.Onun ne kadar derin olduğunu sana anlatabilirim... KARANLIĞI ANLAMAK VE AYDINLIĞA ÖZLEM DUYMAK...
