Karanlık Sohbetler

Bölüm 26:Nasılsın...

Onca şey yaşandı ve hemen hemen hepsi geçiyor.Ağzımdan gelen kanların bana verdiği nefret duygusu bile gitti.Yerine ise anlatması pek mümkün olmayan bir sessizlik geldi.Artık bağırıp duvarları yumruklamıyorum mesela.Sevdiğiniz kişi sizi bırakı gideli çok uzun zaman olmuş olabilir.Size çok yanlış şeyler yapmış olabilir.Ama yine de belki anlar yanlışını döner diye beklemek istemsiz sanki.Bilmiyorum bazı şeyler yaşandı ve bitti.Yeniden olması ise imkansız gibi.Yıllar geçse dahi içimde kalacak hayallerle dolu defterlerim.Kimisini sinirimle yakıp yırtmamdan bile pişmanlık duydum.Belki haklıydım ama yinede bazı şeyleri yapmamalıydım diyorum sanki.

Allah hastalıklarımın üstünden gelmemi de nasip eyledi.Şükür artık azda olsa uyuyabiliyorum.Ama rüyalarımda bile bazen görüyorum onu.Ne garip demi.Onca şey oldu ama halen rüyalarımı o süslüyor.

Olsun ben hayaliyle mutlu olmayı başardım.Bunu başarabildim sanırım.Çünkü elimde olan tek şey buydu.Hayaliydi.

Geçenlerde bir gün nasılsın demek istedim.Bunu yazmam için o kadar çok düşündüm ki anlatamam.Karar vermem bir hafta aldı zaten.Sorduğumda tepki alamadım.Benim yerime koyduğu kişiden mesaj bekliyordu belkide.Olabilir artık anlıyorum bazı şeyleri daha iyi.Belki de benim ona hissettiğimi o ise bir başkasına hissediyor. 

Olsun.Ben hayallerimde yaşamaktan vazgeçmedim.Geçebileceğimi ise hiç sanmıyorum.Ne denli üzüldüğümü ve parçalandığımı dahi sildim aklımdan.Olsun diyorum bize bir imtihandı buda.Şimdi bu hale gelmişken bile dualarımda yer bulan birisi sonuçta.Ne kadar kızgın ve küskün kalabilirim ki sonuçta.

Fiziksel bir uğraşım yok sonuç olarak.Manevi yaşantımda yanımda.Uyurken kollarımda.Uyanınca baş ucumda.Kahverengi gözleri ve kokusu hiç çıkmıyor aklımdan sonuçta.Ama maneviyat dolmuş kalbimde fiziki bir mücadele için yer yok.Artık zorlamam.Ne için hem.Hayallerime ben şekil veriyorken neden ellerimden kayıp gidenleri izleyeyim.