Ben iyi niyetle attığım adımlardan hep pişman oldum.Çünkü karşınızdaki insanlar yaşadıklarınızı bilmiyor.Neler çektiğinizi.Ne denli bir buhrana düştüğünüzü bilmiyorlar.Evlerinde sabahlayıp ağlayınca kahroldum sanıyorlar.Oysa kahrolmak ağzından gelen kanı elinle silmek ve kimseye bunu söylememektir.Yavaş yavaş ölürken bir gülümseme için sessiz kalmaktır.Ama eninde sonunda haksız çıkarsın.Neden çünkü karşındakini üzmüşsündür.Sevmekle üzülmenin bir bağlantısının olmadığını çok sonraları anladım.Sevmek dediğin şey gerçekten varsa karşındaki seni iki defada aldatsa devam eder.Bu öyle bir eylemki senden nefret ettiğini bilsen sende kendinden nefret etmeye başlarsın.
Herşeyin geçtiği şu dünyada sadece vefa aramakla meşgul oldum.Ama ne yazıktır ki bulamadım.Geride bıraktığı izleri bile.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Karanlık Sohbetler
Teen FictionKaranlıktan korkmamalısın.Onun ne kadar derin olduğunu sana anlatabilirim... KARANLIĞI ANLAMAK VE AYDINLIĞA ÖZLEM DUYMAK...
