Oorlogsfamillie

Sirene.

Lisa... Chris... De stem van mijn moeder klonk anders dan normaal. Chris kwam de kamer in lopen. Chris kwam naast me zitten op de bank. Onze moeder kwam voor ons staan. Ze deed haar mond open maar er kwam geen geluid uit. Toen hoorde we een sirene, het was de sirene die elke eerste maandag van de maand afgaat. Mijn moeder rende weg naar de keuken en kwam terug met drie rugtassen en drie sleutels. "Pak je fiets!", riep ze. Ik wist het, eerst dacht ik dat ze overdreven op het nieuws, dat het wel goed zou komen maar ik had het mis. "Chris!!" "Lisa!!" "Schiet op!!", riep mijn moeder. Ze trok ons van de bank en sleurde ons mee. We gingen via de tuin. Mijn moeder zei dat we het hek kapot moesten trappen of erover heen moesten klimmen. We kozen voor het klimmen. We rende door het steegje  ergens heen, geen idee waarheen. "Esteban gracias!", hoorde ik mijn moeder roepen. Ik keek naar achter, Chris zit vast! "Lisa help me!" "Lisa kom!" Chris riep me, mama riep me, de sirene klonk nog steeds.