Oorlogsfamillie

De brief.

"Chris, we lopen nu al uren.", zei ik. "Weet ik..", Chris zuchtte erbij, hij klonk moe. "Wat nou als het een doodlopende grot is?", vroeg ik. "Laten we hier maar even blijven.", zei Chris. Ik was blij dat we stopten, want ik was uitgeput. Ik deed mijn rugzak af en gebruikte het als kussen op de grond. Ik sloot mijn ogen en opeens had ik door wat er nou allemaal is gebeurd. Mama is dood, Sarah is gevangen of dood en Esteban alleen achtergelaten, gewond nog wel!. Er rolde een traan over mijn wang en eventjes daarna voelde ik een hand op mijn schouder. "Zullen we die brief openmaken?", vroeg Chris waarop ik "ja" knikte. Chris haalde de brief uit zijn zak.. Ik ging rechtop zitten. Chris vouwde de brief open.. Ik ging naast hem zitten. Chris las de brief voor.. Ik las met hem mee.

Lieve Chris, Lieve Lisa.
Het spijt me zo erg dat ik jullie zo heb achtergelaten, maar Esteban zal voor jullie zorgen, vertrouw hem een beetje. Jullie moeten naar het open weiland aan het einde van de grot, Sarah zal jullie vertellen waar de grot is. Zorg dat niemand jullie uit elkaar haalt, en blijf sterk. Ik heb onderdak geregeld bij jullie tante, daar kunnen jullie een tijdje blijven. Op het weiland wacht jullie oom, hij zal jullie brengen met een klein vliegtuigje. Chris, pas goed op je zus. Lisa, vertrouw je broer. Ik weet zeker dat jullie deze oorlog kunnen overleven. Ik hou van jullie. Stay strong...
Mama.