Oorlogsfamillie

Landen.

"Oom Jack wat is er aan de hand?!", vroeg ik. "We moeten een noodlanding maken!", riep oom Jack. Het vliegtuig schudde en het voelde alsof je in een achtbaan zat. "Bereid je voor!", riep oom Jack. Die woorden deden me aan mijn moeder denken, we hebben haar eigenlijk ook achtergelaten.. Het vliegtuig maakte een rare beweging en ik stootte mijn hoofd tegen het raam. Ik werd duizelig en toen werd het zwart. Het laatste wat ik hoorde was Sarah's gil. Ik deed mijn ogen weer open, ik voelde dat ik op de grond lag en ik zag Chris' gezicht voor me. Ik schrok en kwam omhoog. "Wat is er gebeurt?", vroeg ik. Toen herinnerde ik me alles weer, vanaf het begin tot het eind. Ik keek om me heen. Ik zag takken en bladeren in een ronde vorm om mij heen, het was een soort tipi. "We gaan dus survivallen.", dacht ik. "Lisa!", riep Sarah en ze rende naar me toe. "Lisa, gaat het je bent echt al heel lang bewusteloos!", zei ze. Ik wou iets zeggen maar er kwamen geen woorden uit me. Ik legde mijn hoofd weer neer op de grond of eigenlijk op het mini-kussentje van bladeren. Ik was moe en voelde me niet lekker. "De laatste dagen heb ik niet veel gegeten of gedronken.", dacht ik. "Lisa val nog niet in slaap!", zei Chris. Daarna kwam Sarah naar me toe met een flesje water, ik dronk het op. Toen liet ik mijn hoofd weer vallen op het mini-kussentje en viel in slaap.