Oorlogsfamillie

Alleen

"Ga maar alleen lopen, Chris!", zei ik. Chris gooide iets naar me en liep toen weg. Een tijdje later toen ik afgekoeld was van mijn woede probeerde ik een vuurtje te maken. Ik had dat nog nooit gedaan en wist ook niet hoe dat moest.. Ik besloot verder te lopen. Het was donker en ik had het gevoel dat iemand naar mij keek. Het was inmiddels nacht geworden en het was ijskoud. Ik had alleen een broek, t-shirt en een vestje aan. Ik wilde de enge sfeer een beetje opleuken door een liedje te zingen. Ik zong roar van Katy Perry. Ik hoorde mijn maag en ik zuchtte. Ik liet mezelf op het gras vallen. "Ik ga dood hier.", zei ik tegen mezelf. Ik reikte naar mijn broekzak en pakte het ding wat Chris naar me gooide. "Een fluitje?", dacht ik.  Ik stond op en liep verder. Ik moest opeens denken aan alle enge horrorfilms die ik maar ken. Ik zuchtte, alweer. "Mam waar ben je als ik je nodig heb?", fluisterde ik. Ik beet op mijn lip en ik voelde de tranen komen. Een paar seconden later voelde ik handen op mijn armen en hoorde ik geschreeuw. De soldaten hebben me gevonden! Ze bonden mij vast en sneden mijn lange haar af met een mes. Ze namen me mee.