Oorlogsfamillie

Schieten

Ik keek naar Chris met het pistool in zijn handen. Wat is hij aan het doen? Maar het is de enige manier om Sarah te redden! En ik we- Mijn gedachten werden onderbroken door een pistoolschot. Chris had geschoten. Weer hoorde ik een pistoolschot. Mijn oren deden er pijn van. Ik kon niet geloven dat Chris met een echt pistool had geschoten. Toen zag ik oom Jack naar Chris toe rennen, hij had een groter geweer en schoot mee. Gezellig.. "Oom Jack, schiet niet op dat meisje!", ik noemde Sarah "dat meisje" omdat ik wist dat hij haar niet kende. Er lagen 3 soldaten op de grond en er was nog maar één over: de persoon die Sarah bij haar korte haar vasthield. Ik voelde opeens een schuldgevoel opkomen. Ik had Sarah eigenlijk achtergelaten, en Esteban ook.  Ze hadden me nodig, vooral in deze moeilijke tijden. Waar waren Sarah's ouders? Esteban was gewond, hoe konden we hem achterlaten? Ik rende naar Chris toe en pakte het geweer uit zijn handen. Chris probeerde mij tegen te houden maar ik duwde hem opzij. Ik stond rechtop, met mijn voeten een beetje uit elkaar. Ik kneep een oog dicht. Ik richtte op de soldaat. Ik zette mijn vinger op de trekker. "LISA!!", ik schoot op dat moment maar het was niet raak. Chris wilde het pistool pakken maar ik duwde hem weer weg. Hij viel op de grond. Ik ging daarna op dezelfde positie staan als de vorige keer. Ik zette mijn vinger weer op de trekker. Ik dacht na, als ik Sarah raak vergeef ik mezelf nooit meer. Ik schoot. Raak..