Oorlogsfamillie

Lisa bevrijden

Ik zat ongezien hoog in een boom en schoot de soldaten één voor één neer. Ik had er geen problemen mee. Ze waren slecht en hadden Lisa pijn gedaan. Een paar dagen daarvoor had ik nog ruzie met haar en was ik boos weggelopen. Halverwege de berg had ik de envelop van Esteban opengemaakt, er zat een kaart in met de locatie van een vluchtelingenkamp. Toen ik daar aankwam waren er Nederlandse soldaten van het leger des Heils. Ik kreeg toestemming mijn zusje te zoeken en de soldaten te doden als ze haar dreigde te vermoorden. Ik had dat totaal niet verwacht maar als we hun gevangen namen zat de doodstraf sowieso op hun te wachten. Ik klom uit de boom waar ik in zat en rende naar Lisa toe. "Sorry.", zei ik tegen Lisa. Ze keek op en omhelsde mij. "Ik was zou bang!". Riep Lisa. Ze vertelde mijn wat er was gebeurt maar ik kon er niks van verstaan. "Het komt goed, Lisa." Zei ik tegen haar. Eventjes later liepen we met een paar goede Nederlandse soldaten naar een vluchtelingenkamp. Vanaf daar zouden we naar Amerika gaan. "Tijdelijk.", hadden ze gezegd. Totdat het weer veilig was in Nederland. We liepen een ongeveer een uur en toen kwamen we bij het kamp aan. "Er wachten een paar mensen op je.", zei ik tegen Lisa. Ik wees naar een tent en gebaarde haar er naar toe te gaan. Lisa liep er naartoe en ik volgde haar. Ze ging de tent in en begon te huilen.