Suddenly... (Luke Hemmings)

Κεφαλαιο 7: Δεν μπορω...

Mar's POV:

Μπήκα στο αυτοκίνητο. Έβγαλα τα κλειδιά του αυτοκινήτου και προσπαθούσα να βρω που είναι η θύρα για να τα βαλω. Τα χέρια μου έτρεμαν. Η Ελ και ο Ας με έβλεπαν σε ποσο χαλιά κατάσταση βρισκόμουν. Ηξεραν πως κατι δεν πηγαινε καλα. Ο Ας προσφέρθηκε να οδηγήσει μιας και εγωω ήμουν σε τόσο χαλιά κατασταση που δεν έβρισκα ουτε την γαμημενη θύρα για να βαλω μπρος και να ξεκίνησω να οδηγάω. Πήγα στα πίσω καθίσματα για να καθισω με την Ελ. Αλήθεια την είχα αναγκη αυτή την ωρα. Παρόλο που δεν ήμουν έτοιμη να της μιλήσω για το τι ειχε συμβεί πριν λίγο. Έβαλα το κεφάλι μου στον ώμο της και εκείνη με είχε πάρει αγκαλιά χαιδευοντας τα μαλλια μου και λέγοντάς μου πως όλα θα πάνε καλά. Έβλεπα την στεναχώρια και την αγωνία του Ας στα ματια του καθώς μας κοιτούσε απο τον καθρεπτακι για να δει ίσως κάποια νέα αντίδραση ή κάποιο νεο βλέμμα. Αλλά τίποτα. Είχε πέσει σιωπή. Θα το χαρακτήριζα καλύτερα ως νεκρική σιωπή. Όταν φτάσαμε σπίτι ο Ας άφησε το αυτοκίνητο μου στο γκαράζ και έπειτα η Ελ του ειπε να φύγει για λίγο και θα τον ξανακαλουσε αργότερα για να κάτσουμε όλοι μαζι. Ο Ας συμφώνησε και έφυγε. Μπήκαμε σπίτι μου και η Ελ με έβαλε να καθισω στον καναπέ.

"Θες να σου φτιαξω κάτι να φας; κάτι να πιεις; θες να κάνουμε κάτι; να σου μαγειρεψω κάτι; θες να δουμε αυτά τα νέα περιοδικά που βγήκαν σήμερα ή να χαζεψουμε κανένα ρούχο στο ίντερνετ;"

εγώ συνέχιζα να κοιταω την κουρτίνα. Δεν είχα όρεξη να μιλήσω σε κανέναν. Στο μυαλό μου ηταν συνεχώς εκείνο το αίσθημα της εγκαταληψης του σώματος μου.

"Γαμωτο απαντά μου! Δεν ξέρω τι να κάνω! Δεν ξέρω τι έχει συμβεί! Σε παρακαλω πες μου! Και αν δεν νιώθεις έτοιμη τοτε απλα μίλα μου ρε γαμωτο! Μην μου πεις τι έγινε. Δεν με νοιάζει. Προτιμώ να μου μιλάς παρα να μάθω. Μην κανεις έτσι. Δεν μπορω να σε βλέπω έτσι!" είπε και κάθισε δίπλα μου, αρχίζοντας τα δάκρυα της να κανουν την εμφάνιση τους πανω στα ροζ μάγουλα της.

Αλήθεια δεν ήθελα να την βλέπω ετσι, αλλά και εμένα δεν μου έβγαιναν οι λέξεις. Δεν είχα το κουράγιο να μιλήσω. Δεν ήθελα να την βλέπω να κλαίει για εμένα, να υποφέρει για εμενα...

"Λοιπον εσύ πήγαινε κάνε ενα μπάνιο και εγώ θα σου μαγειρεψω κάτι να φας. Εντάξει;" ρώτησε αλλά ήξερε πως δεν θα υπάρξει απάντηση.