Suddenly... (Luke Hemmings)

Κεφαλαιο 9

Mαr's P.O.V.
Θέλω τόσο πολύ να αρχίσω να του μιλάω. Να του λέω πράγματα για εμενα απο τοτε που γεννήθηκα μέχρι και για τα σχεδια που κανω για το μέλλον. Θέλω να του πω τις γνώμες μου για τον κόσμο, τον ανθρωπο, τα πάντα. Θέλω να του πω ο,τι μαλακία μου καταβαινει στο μυαλο. Αλλά κάτι με κρατάει. Μια βαριά πέτρα, ασηκωτη, εχει κάτσει στο λαιμό μου και δεν λέει να σηκωθεί. Ή δεν λέω να την σηκωσω. Με κοιτάει με τα γαλάζια μάτια του και εγώ δεν έχω τις δυνάμεις να τα κοιτάξω. Τα ματια τα οποία θα χαζευα μέχρι να πεθάνω. Ώπα. Δεν γίνεται. Ειμαι 20. Δεν γίνεται. Δεν είμαι ερωτευμένη. Ειναι απλα ο ενθουσιασμός. Ναι Αυτό είναι. Ας τον χαρώ τουλαχιστον. Έφαγα. Με δυσκολία βέβαια, αλλά δεν μπορούσα να τον πληγωσω και αλλο. Ηδη οι λέξεις δεν έβγαιναν που δεν εβγαιναν, δεν μπορουσα να τον πληγωνω και αλλο. Η κάθε μπουκιά ηταν βασανιστική. Σε κάθε κατάποση ήθελα απλα να πάω τουαλέτα και να βγάλω οτι είχα μολις φαει.

Αφήγηση:

Το μεσημεριανό τελειωσε. Έπειτα πήγαν και κάθισαν στον καναπέ. Χαζεψαν στην τηλεόραση μέχρι που η Μαρ αποκοιμήθηκε στον ώμο του Luke. O Luke έπειτα την πήγε στο κρεβάτι της αφου είχε βραδιάσει. Την έβαλε στο κρεβάτι της και έπιασε τον εαυτο του να κάθεται να την κοιτάει με το κεφαλι του ακουμπισμενο πανω στην μισανοιχτη πόρτα.
Η ωρα ηταν περιπου 21:00. Έπρεπε να φύγει.

Έκλεισε την πορτα και κατευθύνθηκε προς την μηχανή του. Τα λόγια της Ελ έκαναν συνέχεια βόλτα στο μυαλό του και δεν τον αφηναν να οδηγήσει. Ηταν αποφασισμένος να μαθει την αλήθεια. Τα σενάρια στο μυαλό του ηταν αμέτρητα.

"Τι στο καλο; Τι έχει περάσει;".

Του πέρασε απο το μυαλό μέχρι πως την είχαν απαγάγει οι εξωγήινοι. Τι στο καλό; Σταμάτησε εξω απο το σπίτι της Ελ. Τα σενάρια έπρεπε να σταματήσουν. Έπρεπε να μάθει την αληθεια. Κατεβαίνει απο την μηχανή και βγάζει το κράνος του. Έπειτα περπατάει προς την πόρτα. Ηταν τόσο μπερδεμένος. Να χτυπησει ή να μην χτυπήσει; Έπρεπε να μαθει την αλήθεια. Έπρεπε να αποδείξει στην Ελ πως αξίζει να ξέρει τα παντα. Πήρε μια βαθιά ανάσα και με την δυνατή γροθιά του χτύπησε την πόρτα. Τα φώτα του σαλονιού αναψαν. Η πόρτα άνοιξε.

Χευυυ αγάπες❤ τι κάνετε; εύχομαι να σας αρέσει μέχρι εδώ... Σορρυ για το μικρό κεφάλαιο αλλά μ' αρέσει να σας κραταω σε αγωνία. Δεν είναι πιο ωραίο;
Θα σας ανταμοιψω με μεγαλύτερο κεφάλαιο την επόμενη φορά.
Εστω μεταξύ, κάντε VOTE & COMMENT μέχρι το επόμενο κεφάλαιο. Μου αρέσει όταν σχολιάζετε και μην δισταζετε να μου λέτε την γνώμη σας. ❤❤❤