..Azap.. (Mafya hikayesi) TAMAMLANDI

(9 bölüm.)Kaçış.

(medyada Damla)İyi okumalar.

Damladan..

Cigerlerime bir azcık hava gitmesiyle öksürmeye başladım. Öksürmem durduğunda nefes alamıyordum. Birinin nefes maskesini ağzıma tutmasıyla normal bir şekilde nefes almaya başladım.

Gözlerimi açtığımda hiç tanımadığım bir adam vardı başımda. Ölememiştim. Ben anneme kavuşacaktım. Ne suçum var benim?Neden kurtulamıyorum bu saçma hayatdan?

"İyimisin?"

Tabiki hayır. Hiç iyi değilim. Kim çıkardı beni havuzdan. Bu adam değildi. Çünki üstü ıslak değildi.

"Kalka bilecekmisin?"

Hiç mecalim kalmamıştı. Kalka bileceğimi sanmıyorum. Anlamış olacak ki koluma girdi ve beni kaldırdı. Az önce uyandığım odaya geri getirdi beni.

"Duş al istersen. Ben dışarıdayım."

Maskeyi ağzımdan çıkarıp gitdi.Şimdi ben ne yapacağım? Yine kaderimi kabullenip saçma hayatıma devam mı edecektim? Alpın ölümüne alışacakmıydım annemin ölümüne alıştığım gibi? Bu hiçte kolay olmayacaktı benim için.

Bir süre öylece ayakta durup düşündüm. Sonra duş almanın iyi fikir olduğuna karar verip, havluyu nereden ala bileceğimi düşündüm. Kocaman dolap vardı herhalde vardır burada.

Dolabın kapısını açtığımda bir sürü kadın giyisileriyle karşılaştım. Kimindi acaba bunlar? Çekmeceleri bir az da karıştırdıktan sonra havluyu buldum. Banyoya girip kapıyı iki kere kilitledim.

Duşu açıp sıcak suyu ayarladıktan sonra vücudumla buluşmasına izin verdim. Bedenim rahatlarken tüm dertlerim, düşüncelerim aklıma hücum etdi.

İnsanlar bir amaç için yaşarlar. Küçükken hemen büyümek, okulu bitirmek, ergenliyine geldiğinde iyi bir üniversite kazanmak, iyi bir eş adayı bulmak, olgun olduklarında çocuklarını sapa sağlam büyütüp, onları okutmak ve iyi bir insan gibi yetişdirmek, yaşlandıklarındaysa torunlarını görmek, eğer ömürleri yeterse mürvetlerini görmek isterler.

İşte her kes, her insan ömründe bir amaç için yaşar. Ama ben bunların hiç birini yaşamayacağım. Ben bunları görecek kadar yaşamayacağım bile.

İyice yıkandıktan sonra duşu kapatıp havluyu vücuduma sardım. Aynanın karşısında durdum. Patlamış bir dudak, yarılmış bir kaş, morluklar hiç yabancı gelmiyordu bana.

Saçlarımın ıslaklığını havluyla bir az aldıktan sonra banyodan çıktım. Keşke çıkmasaydım. Akın yatakta oturmuş telefonuyla ilgileniyordu.

Kapının sesini duymasıyla bana döndü. Başdan aşağı süzdü vücudumu. Resmen gözleriyle suydu beni.Korkumdan havluya sıkı sıkı sarılmıştım.

Yataktan kalkıp bana yaklaşmaya başladı. Kaçmam gerekiyor ama bir türlü kıpırdayamıyorum. Tam karşımda durdu ve tekrar süzdü.

Sonunda yerimden kıpırdayıp bir adım geri gitdim. Sırıtmaya başladı. Neredeyse üç saniye sonra yüzündeki sırıtış silindi ve yerine ciddi bir yüz takındı. Eliyle yatağı gösterdi.

"Giyin şunları, mutfağa gel. Beş dakikan var."

Odadan çıktığında rahat bir nefes aldım. Yatağın yanına gitdim. Bu kiyafetleri külot ve sütyene kadar o mu çıkardı? Yanaklarımın yandığını his ediyorum.

Dar bir eşofman altı ve t-shirtüde giyindikten sonra kapıdan çıktım. Yürürken canım acıyordu. Merdivenlerin başına geldiğimde sinirli bir şekilde yukarı çıkan Akını görmemle durup geriledim.