(Medyada Akın..)
Damladan..
Sesler vardı. Bağırışmalar. Ama gerçekmi yoksa rüyamı görüyorum bilmiyorum. Gözlerimi açamıyordum.
Yavaş yavaş sesler netleşirken Nazlının ağlama sesi, Akının ismimi bağırması kulaklarıma erişmişti.
Vücudum sarsılıyordu. Sanırım her şey gerçek. Gözlerimi açmaya çalıştım. Bir süre sonra başarılı olduğumda karşımdakı manzara beni korkutmuşdu.
Nazlı içini çekerek ağlarken Akın bana sarılmıştı. Abim. Abim yerde oturmuş dizlerini kendine çekmiş başını dayamıştı. Efe ve Ömer ise yüzlerini yere dikmiş duruyorlardı.
Haraketsizce durmak yerine kendime gelip Akının koluna dokundum. Bakışları yüzümde buluşunca bir süre öylece baktı.
Ardından beni kendine sıkıca bastırıp sarıldı. Nefes alışları hızlıyken ellerinin titrediyini his ede biliyordum. Neler oluyordu?
"Yaşıyorsun."
Sesi fısıltılı gibi çıkmıştı. Nazlı beni Akından ayırıp yüzümü elleri arasına aldı. Bir anda her kes başıma toplanmıştı.
Ömer:"Oh be."
Efe:"Çok korktum lan."
Abimde yanıma oturup bana sarılırken Nazlı yere oturup sesli bir şekilde ağlamaya başladı.
Her şeye tepkisiz kalıyordum. Niye böyleydim? Kendime gelip abimi kendimden uzaklaştırdığımda onunda ağladığını gördüm.
Göz yaşlarını sildim tedirgin olmuştum. Noluyor? Benim öldüyümümü düşündüler? Ama neden? Dün lanet baş ağrısıyla bayılmıştım.
Sadece bayıldım diye bu kadar korktuklarmı? Her kese şaşkın şaşkın bakarken Efe yanıma gelip kolumdan tutdu.
"Hadi Damla biz seninle dışarı çıkıp bir hava alalım."
Abimleri öyle bırakıp gitmek istemesem de Efe beni dikkatli ama zorlu bir şekilde dışarı çıkardı.
Efeye soru dolu bakışlarımı atarken cevap almayı çok istiyordum. Dışarıda oturmuşduk. Hava soğukdu. Üşümüşdüm.
Efe nerden bulduğunu anlayamadığım battaniyeyi üzerime sardı ve yanıma oturdu. Cidden bu battaniye dışardamıydı?
Neyse ne. Efenin cevap vermesini beklerken yüzünden gözlerimi çekmiyordum. Bir süre sonra rahatsız olarak konuşmaya başladı.
"Damla seninde ne ağır uykun varmış ya? Ne kadar zamandır uyandırmaya çalışıyoruz."
Geçmi uyanmıştım. Bunda korkacak ne var bu kadar? Anlamamış bir şekilde Efeye bakmaya devam etdim.
"Yine üşüyormusun? Yatakdan yeni kalktın üşüyorsundur. Hadi gel içeri girelim sıcak bir çay falan iç."
Beni apar topar içeriye geçirip mutfak masasının kenarına oturtdu. Hizmetçilere bir şeyler hazırlamasını söyleyip durmadan konuşmaya başladı.
Konuştuklarından hiç bir şey anlamıyordum. Sürekli bir konudan diger konuya atlıyordu ve çok hızlı konuşuyordu.
Karşıma koyulan yemeklere baktım. Çok acıkmıştım. Hiç zaman kayb etmeden çatalımı salatalığa batırdım.
Durmadan ağzıma bir şeyler tıkışdırırken görüş alanıma Akın girdi. Çok yorgun görünüyordu. Yemeyimi durdurup onu inceledim.
Gerçekten çok kötü görünüyordu. Gözleri kızarmıştı ve altlarında çukur oluşmuştu. Yanıma gelip oturdu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
..Azap.. (Mafya hikayesi) TAMAMLANDI
General Fiction""Her şeyden habersiz 17 yaşında bir kız. Suçsuz ve çok masum. Sadist bir Mafyanın ellerinde. Ona neden böyle davrandıklarını bilmiyor... Mafya ona yaptıkları yüzünden pişman olursa, Damla onu affedecek mi??
