..Azap.. (Mafya hikayesi) TAMAMLANDI

(20 bölüm) Ben kimim?

Damladan..

Bu annem. Ama nasıl olur? Kucağında duran pembe battaniyeye sarılmış küçük şey benmiyim? Annemin bende bile bir tane resmi yokken Ferhat amcada neden var?

"Ne yapıyorsun lan sen burda?!"

Akının elimden resmi çekmesiyle kendime gelip ondan çevik davranıp resmi aldım. Annemin resmini asla vermem.

Akın bana yine öldürecekmiş gibi bakıyordu. O biliyormudur bu resmin Ferhat abi de ne işi olduğunu?

Resmi Akına uzatıp ona ellerimle resimdekinin kim olduğunu biliyormu diye sordum. Önce bir süre bir resme bir bana baktı ne yapmaya çalıştığımı anlamamıştı.

"Ferhat abinin ikinci karısı. Kucağındaki de Çiğdem. Ferhat abinin gözünden sakındığı kızı."

Ne? Çiğdem mi? Çiğdem kim? Annemin kucağındakı ben değilsen, o kızsa, o kız benim kardeşim mi?

Hayır annem asla kardeşimi bizden ayırmazdı. Allahın ne oluyor? Kafayı yiyeceğim ya. Nasıl bir oyunun içindeyim?

"Gel şuraya artık!"

Akının sesini yükseltmesiyle kendime geldim. Akın ne ara resimle cüzdanı elimden almıştı?

Yanına gitdim. Elini belime sarıp yardım etdi. Birlikte odaya geçtik. Akın Ferhat amcanın cüzdanını verdi. Ama ben annemin resmini geri istiyorum.

Ferhat abiyle iş konuşacakları için Nazlıyla beni odaya gönderdiler. Aklımdan hiç çıkmıyor. Neler dönüyor? Annem Ferhat abiyle evli olduğu halde neden babamın yanındaydı?

Belkide annem babamla evlenmeden önce Ferhat abiyle evli olmuştur, sonrada boşanmıştır. Nazlı kolumu cimcikledi. Ona baktım.

"Damla ben burda iki saatdir konuşuyorum. Duymuyorsun. Neyin var?"

Geçmişimle ilgili bir sürü senaryo hücum ediyor beynime. Allahım ben nasıl çıkacağım bu kargaşanın içinden.

Nazlı elime kalem, defter verdi.

"Yaz hadi. Neyin var?"

Belkide Nazlıya anlata bilseydim bana yardımcı olurdu. Ama ben yazamıyorum ki.

"Ne bekliyorsun Damla yazsana."

Kalemi defterin üstüne bıraktım. Nazlı lütfen anla ben yazamıyorum. Göz yaşlarım yine firar etmek için hazırdı.

"Damla sen okuma yazma bilmiyormusun?"

Başımla onu onayladım. Daha fazla dayanamadım Nazlıya sarılıp göz yaşlarımın akmasına izin verdim.

Nazlı önce tepki vermesede sonra oda karşılık verdi.

"Sana öğretirim."

Nazlı benden ayrılıp göz yaşlarımı sildi.

"Sana yardım edeceğim Damla."

Kapı çalınmadan biri içeri girdi. Salonda oturan tanımadığım adamdı.

"Nazoş Ferhat abi gidiyor gelin."

"Efe yaa! Bana Nazoş deme!! Tamam geliyoruz çık."

İsmini yeni öğrendiyim adam gidince bizde aşağıya indik. Ferhat abi ayağa kalkmış gitmeye hazırlanırken salondan çeketini istedi.

Önce ben atladım. Aksayarak içeri geçtim ceketin cebinden cüzdanı alıp resmi kaptım. Annemin resmini vermem kimseye.

Ceketi götürüp verdim. Allahtan kimse şüphelenmedi. Akınla göz göze geldiğimde sinirli bakıyordu. Anladımı acaba?