""Her şeyden habersiz 17 yaşında bir kız. Suçsuz ve çok masum. Sadist bir Mafyanın ellerinde. Ona neden böyle davrandıklarını bilmiyor...
Mafya ona yaptıkları yüzünden pişman olursa, Damla onu affedecek mi??
Kimdi onlar? Neden beynim tamamen boşalmış gibi his ediyorum? Kimim ben? Neden burdayım? Karnım neden böyle?
Karşımda bana endişeyle bakan gözler korkutuyordu beni. Sabah uyandığımda yanımda olan adam bana yaklaştı. Gidecek yerim yoktu dolaba yaslanmıştım zaten.
"Kardeşim nolur. Nolur kendine gel."
Odadakı tek kız ağlayarak konuşmuştu. Hepsinin yüzünü dikkatlice inceledim. O kız. Nazlı. Ben.
Başıma saplanan sinir bozucu acıyla birlikte her şeyi, her kesi hatırlamıştım. Elimle başımı tutdum. Ben nasıl unuturum.
Abimi. Arkadaşımı. Kızımı. Nasıl unuturum? İçimi çektim. Göz yaşlarım akarken, birinin dokunuşlarını his etdim üzerimde.
İşte bu da benim sadist kocam. Beni kendine çekip sarıldı. Ağlamam şiddetli bir hal almıştı. Saçlarımı okşayarak sakinleşmemi bekliyordu..
3 ay sonra..
Huzurla kahvaltımızı yaptıktan sonra Akın beni odaya çıkardı. Dünden beri beni bir yere götüreceyini söyleyip durmuştu.
Kısa sürede Akın çok deyişmişti. Bende ona karşı deyişmiştim. Daha iyiydik. Son günlerimi nefretle geçiremezdim. Kalbimi acıtan şey kızımı yalnız bırakmak.
Bende annemi çok erken kayb etdim. Onunla olan anılar benim için çok deyerli, ama kızım beni hiç tanımayacak.
Akınında ona nasıl davranacağını bilmiyorum. Ondan nefret edicek, onu korumayacak diye o kadar çok korkuyorum ki.
Mart ayındaydık hava çok güzeldi bu gün. Kısa sürede hazırlanıp evden çıktık. Nazlı ve abimde geliyordu bizimle.
Yola koyulmuştuk. Çok uzun bir yol olmayacağı kesin. Çünki doktor bana arabayla giderken sarsıntıya düştüyümü ve kızım için bunun sorun olacağını söyledi.
Meleğim artık çok büyümüştü. Ama doktorlar yinede ayına göre küçük olduğunu söylüyorlar.
Okşadım bebeğimi. Sen hep iyi ol güzelim. Ben yanında olmasamda güçlü ol. Benim gibi olma. Araba durduğunda bakışlarımı kızımdan ayırdım ve etrafı incelemeye başladım. Alışverişe gelmişiz.
Nazlı ellerini çırparak sevincini yüze vururken arabadan inmiştik. Akın bir an olsun yanımdan ayrılmıyordu. Kocaman bir mobilya mağazasına girdik.
Etrafa hayranlıkla bakıyordum. Bebek odası takımları vardı bir sürü. Hepsi birbirinden farklı ve çok güzeldi.
Akın elimden tutmuş ilerlerken onunla birlikte adımlıyordum. Kızımın odasını en azından ben seçeceğim. Ama o bu odada uyurken ben onu izleyemeyeceğim.
Gözlerim dolmaya başlayınca hemen kendimi toparlamaya çalıştım. Böyle olduğumu görmelerini istemiyorum.
Nazlı koluma girip erkek bebek odası tasarımlarından birini gösterdi bana. Nazlının bebeyi erkekti. Meleğime kardeş gibi olur umarım.
Mobilyalar mavi ve beyaz rengin tonlarının uyuşmasıyla çok güzeldi. Nazlı hemen fikrini değiştirip başka bir tarafa yöneldi.
Bir az daha ilerlediğimizde durdum. Bunları sevmiştim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
