..Azap.. (Mafya hikayesi) TAMAMLANDI

(37 bölüm.)Nefret.

(Medyada Akın..)

Akından..

Odaya geçtiğimde Damla yoktu. Zaten bekleyecek değildi ya. Yatağa oturup saçlarımı havluyla kurulamaya başladım.

Tam kurumasalarda havluyu kenara atıp odadan çıktım. Salona geldim. Gözlerim kadınımı aradı hemen. Ama yoktu.

Nazlının da olmadığını fark etdiyimde birlikte olduklarını düşündüm. Koltuğa geçip oturdum kumandayı alıp kanalları karıştırdım bir az. Doğru düzgün bir şey yoktu.

Nazlı salona gelip bir köşede oturdu. Bakışlarımı odada gezdirdim. Damla nerede lan? Nazlıya döndüm. O da bana bakıyordu.

Nazlı, Akın:"Damla nerede?"

Nazlı da benimle aynı anda sorduğu için sinirle ayağa kalktım. Onunla değilse nerde?

Nazlı:"Birlikte odada değilmiydiniz?"

Saçlarımdan geçirdim ellerimi. Hızla odaya geri döndüm. Soyunma odasına baktım ve tekrar banyoya. Yoktu. Hızla odadan çıkıp başka yerlere bakınmaya başladım.

"Damla."

Seslenerek her yeri arıyorduk ama kayb olmuştu işte. Dışarıya çıktım. Korumaların hepsini önüme topladım.

"Damla nerede?!"

Bir birlerine garip garip baktılar. Öne gelip konuşmaya başlayan herifin yüzüne dikkatle baktım.

"Abi yenge en son senin arabanın anahtarını gösterdi. Bir şey kalmış sanırım arabada onu almaya gitdi."

İçeri girip anahtar yerine baktım. Evet gerçektende anahtar yoktu. Hızla arabamın olduğu yere gitdim.

Neler oluyor? Kimse yok burda. Bir iki adım ilerleyip etrafı incelerken, ayağımın altında kalan şeye baktım. Arabamın anahtarı. Damla nerde peki?

Ömer:"Abi neler oluyor yaa? Damla hiç bir yerde yok."

Ömere cevap vermeden güvenlik kameralarını incelemek için gitdim. Her kes arkamdan odaya geldi. Saatleri kontrol ederken bir saat önce Damla evden çıkıp arabamın yanına gidiyor.

Sonra sadece yanından geçip gidiyor. Bu yağmurda!! Nereye gidiyor lan bu?!

Nazlı:"Duymuş olamaz değilmi?"

Nazlı panikle ağlamaya başladı. Aklıma gelen şeyle ayağa kalkıp Nazlının koluna yapıştım.

"Siz ne konuştunuz? Bir saat önce. Sakın bana Damlanın hastalığıyla ilgili konuştuğunuzu söylemeyin."

Ömer eliyle yüzünü tutdu. Nazlının ağlaması artınca sinirle kolunu itdim. Lanet olsun!!

"Nereye gide bilir?"

Aklıma bir şey gelmiyordu. Ama onu hemen bulmalıyım. Başlarına kötü bir şey gelmeden onları bulmalıyım.

Ömer:"Aklıma bir yer geliyor."

Hemen önüne geçtim ve cevabını bekledim.

"Annesine."

Sinirle kaşlarımı çatdım.

"Sadece bir kere gitmekle o yolu bilemez."

Evet kesinlikle bilemez. Odada o taraf bu tarafa gidip bir çözüm bulmaya çalışıyordum. Dışarıda onu aramalıyım haraketlenirken Ömer kolumu tutdu.

"Abi. Onu bende oraya götürdüm. Eminim yolu bildiyine."

Sinirle arkama döndüm.

"Ne yaptım dedin?"