Onmacht {Het Oog der Engelen}

Als Ying en Yang

Nog steeds met mijn hand over mijn nek heen wrijvend, lopen we de poortjes door. Een positieve piep weerklinkt.
Verderop zie ik Winter en Ruvus staan samen met nog een meisje, die ik nog niet van eerder heb herkend. Moriël gaat ons voor en loopt naar ze toe.

Zodra Winter naar ons opkijkt, gebaart ze ons om te komen. Het andere meisje draait zich om, ook zij heeft een lange, zwarte jas aan. Ze kijkt ons onderzoekend aan, met haar bruin, gouden ogen. Na ons helemaal bekeken te hebben stapt ze als eerste op mij af, en steekt haar hand uit. Al blijven haar ogen hangen op mijn handen. Ze moest eens weten wat er op mijn rug groeit.

Ik pak hem aan en stel me voor. ''Ik ben Serena.''

''Raven.'' Zegt ze kortaf, waarop ze zich ook aan de andere voorstelt.

''Ik en Raven hadden het net over jullie. Jullie kunnen bij ons blijven slapen tot school weer begint. Doordat jullie gemerkt zijn hebben jullie toegang tot school, die begint overmorgen.'' Winter klinkt opgewekt, net zoals haar eerste indruk al deed vermoeden. Raven ondersteund het met een knikje richting ons.

''Dat is heel lief van jullie, maar eigenlijk komen we voor andere dingen..'' Dadin lijkt zich niet zo gemakkelijk bij het tweetal te voelen. Het ziet er ook best apart uit. De twee lijken sprekend op elkaar, alleen is Winter (Hoe toepasselijk) volledig in het wit gekleed, op haar baby blauwe ballerina's na, lijkt het net op een engel zonder vleugels. Ik vraag me af wat voor wezen zij is. Raven is volledig in het zwart. Maar hun gezicht en lichamen lijken erg op elkaar. Het zijn geen transformerende, daar zien ze er te goed voor uit. Engelen komen alleen voor op Zárácin. Ik dacht dat Dadin nog had verteld dat op Usmork ook nog vampieren en weerwolven wonen, maar die zouden niet hier leven. Volgens Winter en Moriël komen hier alleen maar Transformerende. Laten we het er op houden dat Winter en Raven net zijn als Ying en Yang.

''Dat weten we, maar meer dan wat Winter me heeft verteld over jullie weten we niet.. Ik geloof niet zomaar iedereen. Daarna kunnen we gaan kijken hoe we het gaan aanpakken. Jij komt ons van Juaron verlossen, en hebt dus training nodig. En de beste training krijg je bij ons op school."

"Ik denk dat jullie ook voor Eleija komen" Merkt Winter op.
''Ciáran had het inderdaad over hem.. Hij had ook een dochter waar we volgens Ciáran naar toe moesten.'' Ik herinner het me nog goed dat Ciáran zowat letterlijk in mijn hoofd gehamerd heeft dat hij degene is waar we moeten zijn.

''Dat kan kloppen.' Begint Moriël vrolijk. 'Die dochter waar Ciáran het over had, ben ik.'' Een enorme vlaag van jaloezie besluipt me. Dus Ciáran en Moriël waren echt van die goede vrienden. Waarom denk ik dit, ik ben ook goed bevriend met Rick.. Rick..

Ik lijk afgesloten te worden van de andere in mijn omgeving, en zie het geschrokken en bezorgde gezicht van Rick voor me.

''Serena?'' Ik kom terug door de hand van Keelia die op mijn schouder steunt. ''Sorry, ik was even aan het denken.'' Verontschuldig ik me. Ze zullen me wel voor gek verklaren, midden in een gesprek in een staarmodus vallen.

''Woon jij ook bij Winter en Raven, Assai.. Ik bedoel Moriël?''

''Nee, ik woon met mijn vader in het Rode Rijk. Het is riskant, maar ik moet daar leren, snap je. Ik kom hier in de weekenden.'' Ze is nog slim ook. Geweldig.

''Ga je niet naar dezelfde school als iedereen hier?''

''Nee. Ik heb daar mijn eigen plek voor.'' Moriël lacht, Dadin lacht mee en ik merk dat ik haar vervloekend aan staar, tot Keelia me voor de tweede keer vandaag wakker schud.

''Sorry.'' Fluister ik haar nogmaals toe.

''Dus, zoals ik net al zei bij het binnenkomen, we moeten zo naar binnen, de lichten gaan zo uit.'' Moriël geeft Dadin een knuffel. ''Ik zie jullie van de week wel weer, doei!'' Met een lieflijk lachje draait ze zich om. Zodra ze haar vestje uittrekt, verschijnen twee paar kleine, bijna doorzichtige vleugeltjes. Na even fladderen komt ze los van de grond, en vliegt weg.