Onmacht {Het Oog der Engelen}

Praktical Myth Academy

Mijn eerste dag, mijn eerste dag! Ik lijk wel een puber die voor het eerst naar de middelbare school gaat. Oke. Dit is hele andere koek, en ik kom voor een heel ander doel, maar ik ben toch enorm opgewonden! Mijn doel is: Sterker worden om Juaron te kunnen vermoorden. Maar zoals Winter al zei moet ik juist nu nog even genieten. Genieten van school; aangezien ik toch al bijna 4 maanden geen school meer heb gehad.
Ik kijk op mijn telefoon, die naast het matras ligt. Hij zegt; 14 December. Als ik het me goed herinner heb ik op 11 September het ongeluk gehad.. De dag waarop alles veranderde. En niet te vergeten de dag waarop ik Dadin heb ontmoet. Het was heel vreemd geweest, maar nu is het zo normaal geworden allemaal.
Ook valt mijn oog op iets anders dat op mijn mobiel staat. Ik heb ondertussen 4 oproepen van Ciáran gemist. Lekkere vriendin ben ik, maar ik heb nou eenmaal andere dingen te doen! Belangrijke dingen. Niet liegen. Fluistert een stem in mijn hoofd. Ik lieg niet. Ik heb het echt heel druk gehad. Met Alaric zeker. Uh ja, maar ook met het leren begrijpen wie ik ben en wat ik hier moet doen. Ach laat maar, ik zit tegen mezelf te praten.
Ik leg mijn telefoon weg en sla de dunne deken van me af. Het is vroeg, en erg stil. Maar ik ben klaar wakker! Waarschijnlijk door de opwinding. Langzaam kom ik overeind en draai me naar Keelia toe. "Keelia, wakker worden." Als ik geen reactie krijg schud ik harder. "Keelia wakker worden!" Keelia kreunt zacht. "Wat? Aidan?" Ik lach. "Nee ik ben Serena, slaapkop." Ze kijkt me glimlachend aan, en draait zich om naar Dadin. "Dadin, wakker worden." Ook van hem geen reactie. Keelia draait haar hoofd grijnzend naar me om, draait zich terug naar Dadin, trekt haar benen op en.. Trapt hem van z'n matras af. "Huh? Wat wat?" Paniekerig komt hij overeind, en ik en Keelia beginnen te lachen. Ook Winter en Raven beginnen langzaam aan wakker te worden.
Na een paar minuten zijn we allemaal wakker, en word Dadin even weg gestuurd zodat wij allemaal om kunnen kleden. Ik trek mijn nieuwe kleding aan die ik gisteren van Zanzu heb gekregen. Het leren hesje valt tot mijn middel, en geeft een stoer aanzien. Keelia draagt een schattig crème kleurig topje met een bloemig vestje. Raven is totaal in het zwart gekleed en Winter heeft een vrolijk wit jurkje aan, dat net boven haar knie valt. Het is me eerder niet opgevallen dat Ruvus al sinds gister ochtend niet meer in de tent is.
"Kom, we gaan ons opfrissen." Oppert Winter, waarop we haar volgen naar buiten. Dadin staat al te wachten, env Keelia geeft hem een kus. "Nu mag jij, wij gaan ons even opfrissen."
We komen aan bij een grote tent, veel groter dan de andere. De doeken staan open, en er staan allemaal wasbakken. Achter een aantal doeken zijn de wc's en ik loop vervolgens naar een wasbak toe. Het is een gemixte ruimte, en een paar wezens herken ik van op de markt. Onbewust kijk ik of ik Alaric zie, maar tot mijn teleurstellig is hij nergens te bekennen. Raven reikt ons een washand aan, en gaat haar gezicht schoon staan maken. Ik volg haar voorbeeld, en laat hem ook onder mijn shirt langs mijn oksels glijden. Moet ook gebeuren.
"Morgen hebben we weer echte douches." Grinnikt Winter, die naast me staat. Geweldig. Ik heb al redelijk lang niet meer onder een echte douche gestaan. Ookal mis ik het bubbelbad van thuis. Maar ik voel me niet heel vies. Misschien kunnen engelen (of wat ik ook ben.) zichzelf reinigen. Ik. Heb. Geen. Idee.
Na een tijdje komt Dadin aangelopen, hij heeft een lichte spijkerbroek aan, en een net, wit hesje, dat niet helemaal dicht is. Zijn haar zit door de war en zijn hoofd staat op slaapstand. Hij pakt een washand aan van Raven en doet zijn hoofd onder het water.
Mijn oog valt op een klein rond steentje, dat precies tussen mijn benen door rolt. Hij word gevolgd door nog een, en nog een paar. Ik trek mijn wenkbrauw op en draai me met een ruk om. Een jongen met bruin haar schenkt me een knipoog. Alaric. Ik glimlach en loop naar hem toe. "He S, klaar voor school?" Ik voel hoe vlinders in mijn buik uitvliegen als hij met een heerlijke glimlach me aan staat te staren. Wacht. Misschien geen vlinders. Ik denk niet dat die hier zijn. En aangezien ik een 'aardengel' ben, hoor ik bij Zárácin, waar eenhoorns zijn. Vliegen eenhoorns? Misschien wel. Dan zou het logischer zijn dat er eenhoorns rond vliegen.
"S?"
"Sorry!' Ik schrik op uit mijn gedachten. 'Ja, ik heb enorm veel zin in school."