Onmacht {Het Oog der Engelen}

Hoofdstuk 28

Voorzichtig neem ik een hap van het eten dat Alaric voor me opgeschept heeft. Het is rauw, en hoewel ik normaal nooit in de buurt zou komen van rauw vlees, vind ik het heerlijk. ''Kijk nou eens wie er o-me-ga veel honger heeft.'' Luna-Mae komt vrolijk aangehuppeld, en neemt plaats aan de tafel waar ik, Alaric, Zanzu, Dadin en Keelia ons zelf geplaatst hebben. Ik glimlach naar haar, terwijl ik stug door eet. Alles lijkt eindelijk iets normaler en leuker te worden. Alhoewel Dadin nog steeds niet de meest vrolijke is, is het erg gezellig. Er worden grapjes gemaakt, en Keelia rolt met haar ogen wanneer Alaric een arm om me heen slaat, na dat ik mijn bord leeg heb gegeten. Ik kijk haar vragend aan, waarop Keelia met haar lippen een woord probeert te vormen. Ik frons mijn wenkbrauwen, en heb geen idee wat ze bedoelt. ''Dus, hoe wat je eerste les lieverd?'' Zanzu kijkt me met een schuin hoofd aan, en het ziet er super schattig uit. ''De eerste les was.. Apart, en heb een nieuwe vriendin gemaakt. De rest van de dag was tot nu toe minder erg dan ik dacht.'' Hij grinnikt, waarbij zijn oren op en neer buigen. ''Ik ben trots op je black eyes.'' Nadat hij dat tegen me gezegd heeft, verstrakt hij eventjes, en komt hij dichter bij mijn gezicht. ''Sereen, je ogen.'' Alaric pakt me zacht bij mijn wangen vast, en draait mijn hoofd naar zich toe. ''S, heb jij altijd al groene ogen gehad?'' Ik wurm me los uit zijn greep, pak Luna-Mae's lepel vast en kijk erin. Een van mijn ogen is niet diep-zwart meer, maar word deels groen. ''Dadin...'' Hij komt achter me staan. ''Serena, dit is geweldig. Ik weet niet wat het is, maar ik denk dat dit een goed teken is.'' Dadin bekijkt mijn oog goed, en ook Keelia komt bij me staan. ''Ik denk dat Dadin gelijk heeft Serena.'' Ik glunder. Word ik langzaam weer normaal? Normaal kan ik het eigenlijk niet noemen. Het gevoel dat dat rauwe vlees me net gaf, was overweldigend. ''Het is een stap, maar wat betekend het?'' Alaric schud zijn hoofd. ''Ik weet het niet S, alleen dat het je nog mooier maakt.'' Ik krijg het warm, en zie in de lepel dat mijn wangen rood opgloeien. ''Dat is echt alpha-tastisch! Twee kleurige ogen! Net als ik!'' Ik draai mijn hoofd naar Luna-Mae die haar ogen wijd open doet zodat ik kan kijken, en ze heeft gelijk. Ze heeft een blauw en een groen oog. Ik lach, om de vriendelijkheid van mijn vrienden, ookal weten sommige niet eens wie ik echt ben, ze zijn lief, en dat is precies wat ik nu nodig heb.

Triiiiinggggg

''S, het is tijd voor Sociologie. Dat hebben jullie wel met mij en Zanzu, vanaf 16 jaar krijg je dat.''

''Geweldig, laten we gaan!'' Ik zit vol energie, en het lijkt of ik de hele wereld aan kan! Buiten het confronterende gesprek met Alana van eerder, maar dat heeft me wel een goede vriendin opgeleverd. Ik moet denken aan wat ze zei, dat ze dood gaat. Ik kijk om me heen. ''Wie zoek je S?'' Ik kijk nog altijd om me heen, door de aula, die leeg stroomt. ''Alana.'' Ik zie hem zijn wenkbrauwen fronzen. ''Alana?'' Herhaalt hij. ''Is die uk je nieuwe vriendin?'' Ik kijk hem even boos aan. ''Zeg dat niet, ze is heel aardig.'' Hij staat plots stil, en pakt mijn schouders vast. ''Kijk nou maar uit, ze is jong, en kinderen zijn sowieso anders dan wij, en daarbij komt dat er iets raars aan haar is. Heb je al die vlekken gezien?'' Onbewust verhef ik mijn stem. ''Alaric, ze is ziek.'' Hij deinst niet terug van mijn dwingende toon, maar blijft me vasthouden. ''Ik weet niet S, ze gedraagt zich ook zo anders.''

''Alaric, als je haar wilt zoenen, niet in het midden van de gang alsjeblieft dankjewel.'' Zanzu komt lachend op ons af gelopen. ''Hij was niet..'' Begin ik, maar Alaric valt me in de rede. ''Hoezo? Jaloers?'' Zanzu geeft Alaric een speelse stomp, waarna hij zich meteen verontschuldigd. Ik lach, en wanneer ik naar Alaric kijk, naar zijn gezicht, vergeef ik hem dat hij zo praatte over Alana, maar ik blijf het in mijn hoofd houden.

''Welkom allemaal. Ik ben jullie nieuwe docent voor Sociologie. Mijn naam is te lang om op te schrijven, maar noem me maar Kella Oana." De klas moet lachen. Ik schat de nieuwe lerares niet ouder dan 20 jaar, en de meeste jongens zien net als ik dat ze erg knap is, want het word rumoerig in de klas. Ze heeft roodachtige haren, die tot over haar heupen komen. Haar bleke gezicht doet haar turkooise ogen extra opvallen, net zoals de bleek-witte hoorn op haar voorhoofd. Hoewel het weer het niet beaamd, draagt ze een kort, wit, zomers jurkje, met een gerafelde rode onderkant, net als haar haar. Om haar nek hangt een groot pentagram, met voor elke punt een andere kleur. Het pentagram beangstigd me. Omdat mijn ouders gelovig zijn, heb ik geleerd dat het pentagram (een 5-puntige ster) staat voor de duivel, wat me in verwarring brengt door haar lieve, mooie uitstraling. Wanneer ze zich omdraait en haar naam op het bord schrijft met krullige letters, worden meer stekels op haar kuit zichtbaar. Het geheel doet me denken aan een vis, maar wel een erg mooie.
In het kort legde Kella uit wie ze was, en hoe ze hier terecht kwam. Ze is erg open, en vertelde dat haar oma een zeemeermin was, terwijl haar opa een normale elf was. Daardoor werd haar vader geboren als elf, met de uitstraling en de kieuwen van een vis. Iedereen luisterde geboeid, of het nou was omdat ze zo knap was of omdat haar verhaal boeiend was, maakte niet uit. Het feit dat ze de klas stil kan houden, maakt indruk op me. De les sociologie blijkt dus op maatschappijleer te lijken. Het gaat over de relatie tussen wezens. Blijkt dat het dus best saai is. We behandelen wat we gaan leren, en mijn zicht valt op een van de laatste hoofdstukken; bloeddorst. Ik slik een keer, en blader door naar de bladzijde waar het behandeld word. Geboeid lees ik, en kom er achter dat het voorkomt bij elk wezen dat het vaccin binnen krijgt. De hevigheid verschilt per persoon. Ik wist het al, maar om het hier te lezen is wel erg boeiend. Een hand op mijn schouder doet me opkijken. "Vind je het interessant Serena?" De vriendelijke ogen van Kella lijken door me heen te gaan. "J.. ja. Ik vind het een leuk onderwerp.." stamel ik, en blader snel door naar een ander hoofdstuk. Kella loopt door naar Alaric, die twee tafels naast me zit. Ik kan het niet laten om hem in de gaten te houden, want, nouja. Kella is enorm knap. En lief ook. Alaric vangt mijn blik op, en merkt dat ik staar, waarop hij met zijn wenkbrauwen wiebelt en zijn tong uit steekt. Ik grinnik en buig me weer over het boek heen.