LOUIS POV
"Zullen we zo weer naar bed gaan? Ik ben echt kapot" zeg ik tegen haar. "Ja ik ook" zegt ze. "Ik ben even motivatie aan het zoeken om op testaan" zegt ze. "Hahahahaha ik til je wel" zeg ik. "Nou dat zou ik niet doen als ik jou was, dan krijg je so wie so rugklachten of zo iets" zegt ze. "Pardon?!" "Sorry" zegt ze. "Dat soort dingen moet je niet zeggen over je zelf, je bent super slank en mooi, en ik zou het niet zeggen als ik het niet zou menen lievie" zeg ik. "Okay uhm dankje" ik glimlach en pak haar op. Want heel makkelijk gaat, wat niet heel moeilijk is aangezien ze eigenlijk bijna niets weet. "Louis?" "Ja darling" "uhm nee laat maar het is vast stom" "nee zeg maar" "nee" "please" "uhm ii wou vragen of ik bij jou mocht blijven, omdat ik dan misschien minder last heb van flashbacks, maar laat maar, je vind het vast stom" "Nee hoor, ik vind het helemaal niet erg" "gelukkig dat vind ik fijn"
JE LEEST
Mieke... a one direction adopted story
Fanfictionnooit meer zou ik praten... nooit meer zou ik huilen... nooit meer zou ik lachen... nooit meer zou ik enige emoties tonen.... nooit meer zou ik gelukkig zijn... of veranderd dit allemaal als ik word geaddopteerd door 5 jongens?
