Behind The Scene

Scene 12

Present 

Priorities

Mahigit isang oras siguro ang tinagal ko sa kwarto. Hindi ko alam kung tapos na ba sila Lyra o hindi.

Inayos ko ang sarili ko at naglagay ng konting make up para hindi mahalata ang namamaga kong mata.

"Are you happy? Masaya ka ba sa buhay mo ngayon?"

His words keep playing back in my head. Masaya ba ako? Oo. Masaya ba ako sa buhay ko ngayon? It might be selfish of me, but, I guess deep inside, I wished for something more.

Pumunta ako sa sala at nakitang naka kandong si Lyra kay Max. Tinutulungan niyang ilagay ang mga daliri ni Lyra sa tamang position at maka gawa ng chord.

"Now strum it." Ginawa ni Lyra yun at naging maganda ang tunog. Kita ang pagkamangha ni Lyra sa ginawa niya.

"Nag meryenda na ba kayo?" Napabaling ang atensyon nila sakin. Kumawala si Lyra kay Max at tumakbo sa mga bisig ko.

"Mommy, did you hear that? I did the G chord!" Natutuwa akong natutuwa si Lyra.

"Yes, baby. Marunong ka na ah." Tinignan ko si Max na nakatayo na. Hindi ko alam kun ano ba dapat ang trato ko sakanya ngayon dahil sa mga sinabi niya.

"Aalis na ako-"

"Mag-Mag miryenda ka muna." Tinignan ko yung oras. Alas diyes na pasado. Tinitigan ako ni Max. Tinitimbang ang isasagot niya sakin.

Bigla kong naisip nab aka may appointment siya o ibang lakad! Of course he's got some other things going on!

"P-Pero kung may ibang lakad ka okay la-"

"No. I'll stay." Malamig niyang sagot. Buti nalang hindi namamalayan ni Lyra ang tension sa paligid niya.

"I want blueberry pancakes!" Bumaling ako kay Lyra na may malaking ngisi.

"Yes, ma'am." I pinched her nose. "Ikaw, Max. What would you like?"

"Blue berry pancakes nalang din." Tumango ako at pumunta na sa kusina. Pagkalabas ko sa sala, naabutan ko si Dylan pababa ng hadgan.

"You want some blueberry pancakes?" I offered. A smile formed on his lips.

"You just read my mind." Sabay kaming pumunta sa kusina at tinulungan niya ako sa pag kuha ng mga ingredients. May pusibilidad kasi na masunog 'tong buong bahay namin pag sinubukan niyang mag luto. He's really bad in the kitchen.

"Come on, I can at least mix the batter." All the ingredients are ready and the next step is to mix them. Pero itong si Dylan nangunuglit.

"Kaya mo ba? Eh last time nga naubos ang minimix mo." Sumimangot siya ng parang bata kaya natawa ako.

"Sige. How about you put the things in, tas tulungan mo nalang ako sa pag mix." Umiling ako ginawa ang sinabi niya.

"Sige, try mixing it by yourself first." Huminga siya ng malalim like he's going to war when really, he's just going to mix a bowl.

Nagsimula siyang mag mix. Mabagal nung una pero kalaunan mas lalong bumagal.

"What are you doing?" Natatawa kong tanong. Tinignan niya ako nalilito.

"I'm being as precise as I can. So I'm taking this slowly." He said a matter of fact. Nasapo ko ang nuo ko at linapitan siya. Holding his hand that's mixing the bowl, tinulungan ko siya sa pag mix, gradually making the movements faster.

Na basag ang konting katuwaan naming ni Dylan ng biglang may umubo at nakuha ang atensyon namin.

"M-Max..." Nakahilig siya sa bukana ng pintuan at parang kanina pa nakatayo dun at tinitignan kami. Shit! Wait, why am I suddenly feeling pang of guilt? Wala naman kaming masamang ginagawa ah?

"I just needed some water." He looked me on the eye and quickly averted it.

"Ah. Sige. Wait lang." Iniwan ko si Dylan sa counter at kinuha ang pitsil ng tubig sa fridge at kumuha ng baso. Inipisan ko siya at inabot ito sakanya.

When he accepted the glass—I swear sinadya niyang maglapat ang mga kamay namin. And that brief encounter sent little tiny bolts into my body.

Alam kong naramdaman din niya yun dahil nagkasalubong ang mga mata namin. I was the first one to let go of the stare and the glass.

Umalis siya ng walang sinabi pa.

Bumalik ang tingin ko kay Dylan na nag mimix parin sa batter, pero alam ko, nakikita niya ang mga nangyari.

Pinilig ko ang ulo ko para makalimutan ang mga nangyari lang.

It took about thirty minutes to whip up a plate of pancakes. Habang nag lilinis si Dylan sa kitchen at sinundo ko sila Lyra sa sala.

"Lyra, the pancakes are done..." Gumala ang tingin ko sa paligid only to find Max wasn't there.

"Oh! Yippieh!" Maingat na lingay ni Lyra ang gitara niya sa table.

"Asan si Tito Max mo?" Tinitignan ko parin yung paligid. Baka nag CR?

"He went. He had to go somewhere daw." Marahan akong tumango. Of course. It's not like I was expecting him to stay anyway, kahit na sinabi niya. May buhay at may kompanya siyang tinatakbo. He's got other priorities than some pancakes.