Locked

Mijn vader

1 jaar geleden
Vrolijk fietste ik met Martin naar huis. Het was een volmaakte dag geweest. De Spaanse docent was in huilen uitgebarsten en ik had eindelijk een voldoende gekregen. 'En toen begon ze dus keihard te janken!' Martin gierde het uit en slingerde naar rechts, bijna tegen me aan. 'He kijk uit!' En ik begon ok te lachen. 'He man ik had nooit verwacht dat je een voldoende zou halen,' zei Martin met een glinstering in zijn ogen. 'Waar komt die negatieve houding over mijn cijfers  vandaan?' Zei ik met een perfecte imitatie van de Mentor. We lachten opnieuw en zette nog een tandje erbij oom sneller thuis te zijn. 'Ik heb vanmiddag weer les van mijn vader, je weet wel, programmeren,' Martin knikte. 'Jep, wie ga je nu weer hacken? Ministerie van defensie?' Weer moesten we lachen. 'He ik moet hier naar rechts, tot morgen,' Zei Martin en hij fietste van me weg. 'Joe tot morgen,' en ik begon weer harder te fietsen. Toen ik thuis was zette ik mijn fiets in de schuur en deed de achterdeur open. Er was iets mis thuis. 'Pa ik ben thuis!' Riep ik door de lege woonkamer. Plots hoorde ik een vreemd geluid van boven. Weer klonk het geluid en besefte ik dat het van boven kwam. Ik liet mijn tas vallen en rende naar boven. 'Pa waar ben je?' Ik liep mijn ouders slaapkamer binnen en zag mijn vader op de grond liggen. 'Pa!' Schreeuwde ik en ik liet me naast hem vallen. 'Samuel, mijn jongen, zeg tegen je moeder dat ik van haar hou en ook tegen Fien. Alsjeblieft neem dit,' zei hij en hij drukte een ketting in mijn hand, 'neem het jongen, je moet er zelf achter komen.' Ik keek hem diep in de ogen. 'Waar achter pa, ik bel een ambulance,' ik wou mijn telefoon al pakken maar hij hield me tegen. 'Daar is het al te laat voor, maar beloof me een ding, zorg voor je moeder en je zusje,' hij hield mijn hand vast en tranen rolden over onze wangen. Langzaam doofde het licht in zijn ogen. Die dag stierf mijn vader aan een hart infarct.

Beetje zielig maar ik hoop dat hij leuk is! 😄