Locked

Automatisering

Ik kijk verschrikt op. 'Ja Sam, waarom zit jij eigenlijk vast?' Vraagt Sven nieuwsgierig. 'Ik ehhh...ik weet niet waarom,' zeg ik terwijl een twijfel door mijn stem trekt. 'Pietersen zegt dat je een jongetje van tien op de intensive care hebt geschoten,' de donkere jongen lacht gemeen. Ik schrik, heb ik dat echt gedaan? Voor zover ik weet niet. ik ben onschuldig! Ik sta op en ren van het groepje vandaan naar de deur van de binnenplaats. Ik sla op de deur. 'Laat me eruit! Ik heb niks gedaan!' Schreeuw ik hard. Sven komt naar me toe lopen. 'Sam stop maar. Ze komen niet, alleen als er een vechtpartij uitbreekt.' Ik stop met bonken en kijk Sven aan. 'Het is een automatische deur Sam, om 19:00 gaan ze vanzelf open en staan de bewakers aan de andere kant.' Ik kijk hem weer diep in de ogen en zie geen spoortje van een leugen. 'Sven, je snapt het niet! Ik zit hier voor iets wat ik echt niet heb gedaan!' Ik schreeuw het bijna tegen hem terwijl ik mijn woede probeer in tehouden. Sven schud zijn hoofd en zegt:'Wonderbaarlijk genoeg geloof ik je. Dit zou ik tegen je psychiator zeggen, want nu denken ze dat je een gestoorde psychopaat bent,' en hij begon te lachen. 'Wat is er zo grappig! Ik zit hier wel voor niks vast!' Zeg ik. Ik kan wel huilen. Die jongen die net mijn vriend is geworden staat me gewoon uit te lachen! 'Rustig Sammie, we hebben er allemaal doorheen gemoeten,' zei Sven. Precies op dat moment gingen de deuren open, en kwamen de bewakers naar buiten. Dat de deuren automatisch open gingen Moest ik onthouden zei een stemmetje diep vanbinnen. Langzaam begon een plan te vormen in mijn hoofd. Heel even wist ik wat ik moest doen. Ik probeerde het idee vast te houden maar het floepte weg toen ik vast gepakt werd. Ik schudde mijn hoofd en rende de bewakers achterna. Ik kwam er later wel weer op.