Locked

Het plan

Het zachte geluid van ziekenhuis apparatuur maakt me wakker. Koppijn, misselijk. Langzaam probeer ik overeind te komen , maar ik laat me gelijk terug zakken als scherpe steken door mijn hoofd schieten. Een zachte kreun ontsnapt uit mijn mond. Langzaam doe ik mijn ogen open en probeer een scherp beeld te krijgen van de ruimte waar ik me in bevind. De kamer is vierkant en wit. Heel erg wit. Het geluid van een deur die opengaat klinkt in mijn hoofd en snel doe ik mijn ogen weer dicht. 'Pietersen,was dat nodig? Straks ga jij ook nog de gevangenis in voor moord en dat willen we niet he, een corrupte bewaker.' Pietersen gromde boos en mompelde iets in zichzelf. 'Kijk nou hoe dat joch erbij ligt? En dan te bedenken dat hij iemand zou willen vermoorden,' zei Chef. 'Altijd oppassen Sjaak, voordat je het weet willen ze opeens wraak voor alles wat er vroeger is gebeurd en sporen ze opeens niet meer,' zegt Pietersen. Ik hoor iemand een schouder klopje geven en iemand loopt de kamer uit. 'Hé Samuel, je mag wel weer je ogen open doen hoor,' zegt Chef. Ik zucht en open mijn ogen. Aan de rand van mijn ziekenhuisbed staat Chef de lamp te inspecteren. Hij kijkt op als hij merkt dat ik mijn ogen weer open hebt. 'Ahhhh, je bent wakker fijn, ik wou je iets laten zien,' zegt Chef en hij haalt zijn telefoon uit zijn zak. 'De bewaking wou de beelden nu pas vrijgeven, wel in zwart wit terwijl ik zeker weet dat er kleuren-camera's hingen. Maar goed kijk hier maar naar,' en hij hield zijn telefoon voor mijn neus. Op het beeld was een klein jongetje te zien van een jaar of acht. Achter hem dook een gedaante op en bracht zijn hand langzaam omhoog. Hij had een pistool in zijn hand. Langzaam bracht de gedaante het pistool in de richting van het jongetje, en schoot recht in zijn schouder. Het jongetje vloog naar voren en belandde op zijn gezicht. Toen keek de gedaante recht in de camera. Hij leek op mij. Enorm op mij. Het was angst aanjagend en ik duwde de telefoon weg. 'Dat kan ik niet gedaan hebben,' zei ik tegen Chef. 'Maar Samuel, wie kan het dan wel zijn geweest als jij het niet was?' Zei hij. Ik schudde mijn hoofd en ging weer in de kussens liggen. Ik moest de dader snappen aangezien iedereen dacht dat ik het was. Langzaam begonnen de tandwieltjes in mijn hoofd te draaien. 'Samuel ik laat je weer alleen,' zei Chef en hij liep de deur uit. Ik knikte met mijn en dacht verder. Plots schoot ik overeind. Ik had het! Snel rende ik de cel uit naar het hoofdgebouw. Daar stond Sven in zijn eentje tegen een paal aan te leunen. 'Sven Sven! Ik heb het,' schreeuwde ik. 'Wow, relax buddy, what's upp?' Zei Sven terwijl hij me verbaasd aan keek. 'Ik heb het! Ik heb een plan!'