Locked

Bommenmaatje

Sven zwaaide de deur open en richtte zijn pistool op de deur. De gedaante die er achter stond deed zijn handen omhoog en keek naar het pistool. 'Niet schieten lul!' Zei hij boos en Sven liet zijn pistool zakken. 'Micheal?' Vroeg hij met een ongelovige ondertoon. Hij liet zijn pistool vallen en trok de jongen achter de deur naar binnen. 'Waarom duurde het zolang voordat die deur open ging nigger?' Zei Micheal. Ik snurkte een beetje om mijn lach in te houden. Eef keek me raar aan en Noor begon langzaam ook een glimlach op haar gezicht te krijgen. 'Wat is er zo grappig?' Vroeg Sven. 'Niks,' mompelde ik snel en ik grijnsde. Micheal plofte neer op de bank en slaakte een zucht van verlichting. 'Ik heb gerand voor mijn leven man. Eigelijk alleen voor mijn gevangenis straf maar rennen dat ik moest,' zei Micheal. Noor liep naar de keuken en pakte een glas water en wat koekjes voor Micheal. Hij knikte dankbaar en klokte het hele glas water in één keer naar binnen. 'Eef kun je de tv even aan doen. Het nieuws is nu,' zei Micheal en Eef zette de tv aan. "Weer een nieuwe gevangene ontsnapt. De jongen van 16 met een Aziatisch uiterlijk is uit een van de zwaarst bewaakte gevangenissen van het land ontsnapt en heeft tijdens zijn vlucht drie politie wagens laten ontploffen, twee helikopters zijn gecrasht en vier agenten liggen in kritieke toestand in het ziekenhuis," zei de reporter. 'Nou je hebt nogal wat op je naam staan,' zei Noor terwijl ze geïnteresseerd haar handen in elkaar vouwde. 'Hoe heb je dit keer buskruit gemaakt?' Vroeg Sven. 'Vogelpoep en nog wat andere dingen,' zei Micheal die zijn armen achter zijn hoofd vouwde en achterover leunde. "Boze tongen beweren dat hij naar zijn handlangers opzoek is, die een dag gelden ook zijn ontsnapt," ging de reporter verder. 'Nou hebben ze in ieder geval één ding goed geraden,' zei Micheal lachend. "Ho..... Ik krijg net een belletje van iemand bij de politie dat ze in het zuiden van de hoofdstad zitten. Ze hebben een vermoeden dat ze weten welk huis zitten. Ze willen zo een inval," zei de reporter met een steeds breder wordende glimlach. 'Attands!" Vloekte Noor en ze sprong op. Niemand in het appartement lachte meer. 'Sven pak de telefonen en de creditcard. Eef pak de rest van de pistolen en paspoorten. Ik pak mijn laptop. We hebben allemaal een eigen tas. Stop daar alles in dat van pas kan komen,' zei ze vlug en ze sprintte naar haar computerkamer met Eef op de voet gevolgd. Ik rende naar de keuken, griste mijn tas van het aanrecht, sloeg het keukenkastje open en begon zo veel mogelijk eten en drinken in mijn tas te schuiven. Toen ik klaar was rende ik de keuken uit naar de kleine woonkamer waar de rest op me stond te wachten. 'Iedereen alles wat ze nodig moeten hebben?' Vroeg Noor. Ik voelde aan mijn nek en voelde dat het kettinkje er nog zat. Ik knikte. Plots werd er op de deur gebonsd. Iedereen hapte naar adem en Noor gebaarde dat we stil moesten zijn. 'Doe die verdomde deur open criminelen!'