Locked

Jordyn

'Sam, Sam. Wakker worden, we zijn thuis,' zegt een stem boven me. 'Nog vijf minuutjes mam,' mompel ik. Dan besef ik dat de stem veel te hoog is voor mijn moeder en ik doe langzaam een oog open. Noor hang over me heen, een brede glimlach op haar gezicht. 'Als ik je moeder was had ik alang een emmer met water over je kop gegooid,' zegt ze terwijl ik snel mijn gordel los klik. Ik stap de auto uit en kijk om me heen. We zijn in een wijk met redelijk grote huizen en tuinen. 'Waar zijn we?' Vraag ik. 'Een of andere dure wijk waar Sven een huis heeft kunnen fiksen. De kinderen hier zijn echt slappe zakken. Ik zweer die kinderen zijn niet mensenlijk,' zegt ze terwijl ze verontwaardigd op de stoep tuft. Precies op dat moment komt er een meisje van ongeveer 14 langs lopen met haar vriendin. 'Ewwwww. Moeder zegt dat dat niet mag,' fluistert ze iets te hard in het oor van haar vriendin zodat Noor en ik het nog net kunnen horen. Noor loopt op het meisje af en geeft haar een duw. 'En heeft je mammie je ook vertelt dat je 1) niet mag roddelen en 2) niet mag fluisteren in gezelschap? Nou? Ik vroeg wat djävulen,' zegt ze kwaad en ik loop snel op haar af om te voorkomen dat ze het meisje slaat. 'Trek je niks van haar aan. Ze is een beetje snel opgewonden. Geen pilletje genomen weet je wel,' zeg ik om het meisje te kalmeren. Het meisje giegelt een zachtjes en trekt dan haar wenkbrauwen op. 'Mag ik je nummer?' Vraagt ze nonchalant. Ik denk even na en zeg dan:'Heb je een pen ofzo.' Ze opent haar tas  en haalt er een etui uit. Ze rits hem open en geeft mij de pen. Ik schrijf het nummer van mijn telefoon snel op en geef haar de pen terug. 'Alsje,' zeg ik en ze loopt giechelend door naar huis met haar vriendin. 'Wat?' Zeg ik als een furieuze Noor me aankijkt. 'Serieus je hebt net even in twee seconden een meisje gefikst en mij voor schud gezet,' zegt ze en ik loopt met mijn krukken naar haar toe. 'Ik heb net door mijn nummer te geven ons niet verraden. Ze had zo naar haar moeder kunnen gaan en alles door spelen, raad eens wat daar van zou komen,' zeg ik. Toch ben ik stiekem blij dat Noor boos is. Het betekend dat ze ook gevoelens voor mij heeft. We lopen met z'n tweeën het gigantische huis in en ik bots bijna tegen Sven aan. 'Give it a sec sir. Hai Sam, fijn je weer terug te zien,' zegt hij snel voordat hij weer verder begint te praten met de persoon aan de telefoon. 'Sinds wanneer is hij zo?' Vraag ik aan Noor terwijl ik mijn jas op de bank gooi. 'Sinds je weg was. Hoe is het afgelopen met dat jochie?' Vraagt ze. Ik slik verdrietig een brok uit mijn keel weg en schud mijn hoofd. Ik ga op de bank zitten. Noor komt naast me zitten en leunt tegen me aan. 'Het spijt me,' zegt ze zacht. Ze kust me zacht op de wang en ik sluit mijn ogen. 'Wow, when did this happen?' Zegt de stem van Sven achter ons. We kijken verschrikt om en zien Eef huilend van het lachen over de grond rollen. Pret lichtjes staan in de ogen van Micheal en Sven kijkt geschokt toe. 'Hoe lang staan jullie daar al?' Vraag ik snel terwijl ik wat achteruit ga zitten. 'Lang genoeg,' gniffelt Micheal en Eef moet nog harder lachen. 'Noor, kan ik je even spreken?' Zegt Sven bezorgt. Noor zucht geërgerd en staat op. Met z'n tweeën lopen ze discuserend de kamer uit. 'Waarom zit je nog te lachen,' snauw ik naar Eef. 'Il tuo volto!' Zei ze hikkend van het lachen. 'Eef kalmeer, het grappige moment is over,' zegt Micheal en hij geeft Eef een speels trapje in haar zij. Mijn telefoon in de rugzak op tafel maakt geluid en ik hink naar de tafel om hem te pakken. Hoe kom je aan dat been, lekker ding? Staat er op het scherm. Ik zucht en bedenk ineens dat ik misschien de volgende keer mijn nummer niet moet geven. Er verschijnt een glimlach op mijn gezicht als ik iets bedenk. 'Eef je moet me even helpen!' Roep ik naar haar en ze staat nog na lachend op van de grond. 'Wat is er? Vraagt ze en ze kijkt mee over mijn schouder. Ik geef haar de telefoon en laat haar het bericht lezen. 'En nu?' Vraagt ze verbaasd. 'Kun je in het Italiaans antwoorden. En dan iets als; wie is dit?' zeg ik en een glimlach verschijnt op haar mond. Ze knikt en begint te typen. Ze stuurt het berichtje en we krijgen meteen antwoord terug. We beginnen te lachen als we de verontschuldiging lezen en ik verwijder het nummer uit mijn telefoon. 'Daar zijn we...' Ik word onderbroken door geschreeuw van de boven verdieping. Ik leg mijn telefoon neer op de tafel en ren de trap op, net op tijd om Sven de deur boos achter zich dicht zien te slaan. 'Wat is er gebeurd?' Vraag ik snel. Sven mompelt een antwoord waarvan ik geen woord kan verstaan. Sven loopt boos weg en slaat de deur van zijn kamer achter zich dicht. Ik open de deur van Noor's kamer om haar vervolgens tegen de enorme kleding kast aan te zien zitten. 'Wat is er gebeurd?' Vraag ik terwijl ik naast haar ga zitten. 'We kregen ruzie, en toen.... En toen.... Begon hij over Jordyn,' zegt ze zacht. 'Wie is Jordyn als ik vragen mag?' Zegt ik. Ik sla een arm om haar heen en ze kruipt tegen me aan. 'Mijn oude vriendje,' zegt ze. 'Het was rond de tijd dat we werden gedwongen om die bank overval te doen. Ik vertrouwde hem en hij zei dat we het niet moesten doen omdat we serieuze problemen zouden krijgen,' zegt ze zacht. Ze pakt mijn hand en begint te spelen met mijn vingers. 'Ik informeerde de groep en we belde de man die ons opdrachten gaf om door te geven dat we het niet zouden doen. De volgende dag ging ik naar Jordyn's huis, ik liep naar zijn kamer en....en.....en ik liep zijn kamer binnen en hij lag op...op..op de grond. Hij was....hij was dood,' zegt ze nu snikkend en ze verbergt haar gezicht in mijn shirt. 'Wat zei Sven dan dat je nu zo verdrietig bent?' Vraag ik als ze wat gekalmeerd is. 'Hij zei dat het mijn schuld was dat Jordyn dood was en dat als ik niet oppaste jij ook zo zou eindigen. Ik werd boos en zei dat hij gewoon jaloers was omdat ik nu wel weer iemand had die mij leuk vond en hij niet,' zei ze terwijl ze een beetje glimlachte. Ik knikt en omhelsde haar, waardoor ik de klok aan de muur zag. Tien uur. 'Kom ik ben moe, en jij kan zo te zien ook we leen dutje gebruiken,' zeg ik en ik sta op om vervolgens Noor overeind te helpen. Ik wil de kamer uit lopen maar Noor houd me tegen. 'Blijf bij me. Alsjeblieft?' Zegt ze smekend en ik draai me om. Noor ploft op het bed en ik ga naast haar liggen. 'Alleen slapen,' zeg ik waarschuwend en Noor grijnst een beetje. 'Haal je maar niks in je hoofd hoor. Ik ben te moe,' zegt ze en ze rolt zich op tot een balletje om vervolgens tegen mij aan te liggen. Ik sla een arm om haar heen en al snel wordt Noor's ademhaling regelmatiger. Ik sluit mijn ogen en het rustige zwart verschijnt voor mijn ogen. Ik denk heel even na over hoe geweldig het is dat ik niet meer alleen in een celletje zit, maar al snel neemt mijn vermoeidheid het over en val ik in een diepe, droomloze slaap.

Halloooooo daar lezertjes! Weer een hoofdstukje, ik heb het op school af geschreven :P. Ik ben op 1 Juni naar PTX concert geweest! Yeah het was cool! Maar ik beloof dat ik zal proberen wat vaker te updaten. In ieder geval, ik heb weer een liedje! Yeeeeh het is water van pentatonix, Kirstie zong prachtig live! Okeo dan ga ik waarschijnlijk nu alweer een nieuw hoofdstuk schrijven! Groetjes van Ffion.