Locked

Evenbeeld

Ik lig op bed en probeer te slapen. Dat is ongeveer het enige wat ik doe in deze stomme kamer. Ik mis de kleine discussies van Sven en Eef. Het geluid van Noor haar vingers over een toetsenbord. Ik mis Micheal en zijn flauwe opmerkingen. Ik mis de vrijheid. 'Nee Sam, aan andere dingen denken. Positief,' zeg ik tegen mezelf. Ik frons mijn wenkbrauwen en probeer aan iets vrolijks te denken. 'Ze geven je eten,' zeg ik droog. 'O my. Nu begin ik ook nog tegen mezelf aan het parten,' zeg ik en ik sla mezelf op mijn voorhoofd. De deur gaat open en er klinkt een bekende stem. 'Gezelschap nodig?' Zegt Martin. Ik spring op en wil naar hem toe hinken als ik nog eens goed naar hem kijk. 'Wat is er in godsnaam gebeurd,' zeg ik. Martin heeft twee krukken in zijn hand en staat op een been. Zijn andere been zit in het gips, het is precies het zelfde als de mijne. 'Hoe? Wat...' Stamel ik. Een meisje met groene ogen en bruin haar komt achter Martin tevoorschijn. 'Sam,' zegt ze en ze rent mijn armen in. Ik val bijna om als het meisje me om mijn nek vliegt. 'Sam ik ben het Noor, we halen je er uit,' zegt ze en ik hap zacht naar adem. 'Wat is je naam undercover?' Vraagt ik grinnikend. Noor slaat me tegen mijn arm en zegt dan:'Sara. Problemen daarmee?' Vraagt ze en ze loopt lachend weer terug naar Martin. 'Ik zie dat je haar nog steeds bruin is,' zegt Martin. Nu pas valt me op hoe veel Martin op mij lijkt. Alleen zijn ogen hebben een andere kleur. 'Hoe heb je dat eigenlijk met je ogen gedaan Noor?' Vraag ik zacht. 'Lenzen,' is het enige wat ze zegt. 'En om terug te komen op je aller eerste vraag. Toen je me vroeg naar dat adres te gaan waren daar een paar vrolijke vrienden van jouw. En om een lang verhaal kort te maken, een van die vrienden, Micheal geloof ik, die dacht dat het een goed idee was om net zo lang op mijn been te gaan staan dansen totdat hij brak,' zegt hij en ik trek een pijnlijk gezicht. 'Oke praat later maar verder. We hebben tien minuten om je hier weg te krijgen. Jij zegt zo dat je naar het toilet moet. Martin volgt. In het toilet wisselen jullie van plek. Duidelijk?' Zegt Noor snel en ik knik. 'Oke dan beginnen we....Nu,' zegt ze en ze gebaard dat we weer over koetjes en kalfjes moeten praten. 'Ik ga even naar het toilet, zeg ik iets luider dan ik normaal zou doen. Ik loop naar de deur en open hem zachtjes. 'Ik moet even naar het toilet,' zeg ik tegen de bewakers. Een van de mannen wil meelopen, maar ik houd hem tegen. 'Ik kan toch moeilijk ergens heen,' zeg ik terwijl ik op mijn kleren en been wijs. De man knikt en gaat weer op zijn plaats staan. Ik hink langzaam richting de publieke toiletten die dichterbij zijn. Eenmaal binnen ga ik een hokje in en ga op de pot zitten. Na een tijdje gaat de deur van het toilet open en het klikkende geluid van  krukken galmt door de ruimte. 'Sam ben je er?' Vraagt Martin. Ik open de deur en hink het hokje uit. 'Nu hopen dat er niemand binnen komt,' zeg ik en ik trek mijn shirt over mijn hoofd. Martin volgt mijn voorbeeld en al snel zijn we van kleren gewisselt. Ik pak de krukken van Martin over en kijk in de spiegel. Ik lijk net op Martin. Martin komt naast me staan, en ik moet toegeven dat Micheal en de rest het plan wel heel goed hebben uitgedacht, op een ding na. 'Hoe ga je er weer uitkomen?' Vraag ik en Martin hupt op een been naar me toe. Hij pakt iets uit de kontzak van de broek en houdt het omhoog. 'ID kaart,' zegt hij en hij verstopt het ding in de elastieken band van zijn onderbroek. 'Klaar?' Zegt hij en hij slaat op mijn rug. Ik slik mijn zenuwen weg en knik. 'Veel succes,' zeg ik en Martin hinkt als eerst het toilet uit. 'Denk eraan wacht zestig seconden voor je me achteraan komt,' zegt hij en ik knik. Hij hinkt de ruimte uit en ik begin te tellen. Concentreer je Sam, niet stressen, zeg ik tegen mezelf. Negenenvijftig....Zestig tel ik en ik loop met de krukken het toilet uit. Ik loop naar mijn oude cel en zie Noor staan. 'Kom Martin we moeten gaan,' zegt ze en ze geeft de bewakers een hand. Daarna komt ze naast me lopen en zij aan zij lopen we naar de uitgang van het ziekenhuis. Ik wil snel lopen, maar Noor houdt me tegen. 'Rustig aan gek. Straks hebben ze ons door,' zegt ze en ik ga een beetje trager lopen. We lopen het ziekenhuis uit richting de parkeerplaats. 'Hoe kom je daaraan?' Vraag ik als Noor de sleutels van een auto uit haar zak haalt. 'Kon al rijden toen ik werd opgepakt. Vals ID dus dat zit wel snor,' zegt ze en we lopen naar een kleine rode fiat. Ze opent de deur en ik ga snel zitten. Ik gooi de krukken op de achterbank en leun achterover. Noor gaat achter het stuur zitten en start de motor. 'Je weet niet hoe blij ik ben op dit moment,' zeg ik als Noor begint te rijden. Ze knikt en concentreert zich op de weg. Achter ons beginnen plots sirenes te loeien in het ziekenhuis. De politie is erachter dat ik ben ontsnapt. Noor geeft wat meer gas en we rijden de snelweg op. Tegen de tijd dat de politie buiten is, zit ik al een kilometer verder op te genieten van mijn vrijheid, denk ik en ik sluit mijn ogen om vervolgens in een droomloze slaap te vallen.

OK, echt super sorry als dit hoofdstuk echt ff slecht is. Ik heb een beetje writersblok maar dat komt wel goed. Ik moet zeggen ik heb nu wel een heel goed idee voor dit boek. Laten we het zo zeggen: jullie gaan me haten! Ik ga alvast een onderduik adres zoeken, er is vast nog wel een leuke grot ergens op de wereld..... In iedergeval liedje van deze week. Je hebt het waarschijnlijk al duizend keer gehoord op de radio: complicated van Avril Livigne. Het zit ernstig in mijn hoofd! Ik hoop dat je van het hoofdstuk hebt genoten, hij is niet lang maar toch! Bedankt voor de 302 views! Groetjes Tedd (als je bones s11 afl16 gezien hebt weet je wat ik bedoel)

PS voor Pentaholics; wie heeft de bones aflevering gezien met Mitch, Scott en Kirstie?????