Απροσδόκητος έρωτας (βιβλίο 1) #Wattys2016

Το μειωνέκτημα

Άννα

Σήμερα από το πρωί έχω ένα παράξενο προαίσθημα, Είπα στον Αλέξ φεύγοντας να προσέχει, αλλά το προαίσθημα μου δεν έπαυε. Λίγη ώρα αργότερα ήρθε ένας υπάλληλος από την εταιρία και ζητάει για τον Αλεξ. Όταν του είπα ότι δεν είναι εδώ μου είπε που μπορούσε να τον βρει γιατί είναι επείγον. Τον πήρα τηλέφωνο και τον ενημέρωσα, εκείνος ήρθε αμέσως και κλείστηκε με τον υπάλληλο του στο γραφείο.

Άλεξ

Όταν έφτασα είδα τον γενικό διευθυντή εξοπλισμού να με περιμένει με αγωνία. Αυτό με παραξένεψε και γι' αυτό τον πήρα μέσα στο γραφείο για να μιλήσουμε ιδιαιτέρως. Κλειστήκαμε στο γραφείο και περιμένα να δω τι θα μου έλεγε.

"Λοιπόν τι έγινε και έπρεπε να έρθω γρήγορα;"

"Κύριε πρέπει να σας αναφέρω, ότι στο σύστημα υπάρχει ένας ιός που μπλοκάρει όλα τα μηχανήματα και δυστυχώς έχει καταστρέψει όλο τον εξοπλισμό μας, και εκτός αυτού έχει αρχίσει και Διαγράφει όλα τα αρχεία της εταιρείας. Εμείς δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα για να το σταματήσουμε."

"Τι λες τώρα; Πώς έγινε αυτό; Δυο μέρες έλειψα και τη καταστρέψετε την εταιρία. Πηγαίνε τώρα θα σε ειδοποιήσω τι θα γίνει με αυτό το θέμα."

"Μάλιστα!" Είπε και έφυγε. Εγώ από τα νεύρα μου πέταξε την καρέκλα του γραφείου στην τζαμαρία και την έσπασα.. Η Άννα ακούγοντας το θόρυβο έτρεξε μέσα να δει τι συμβαίνει.

"Τι έγινε, τι έπαθες; Τι γυαλιά είναι αυτά; Τι έσπασε; Τι σου είπε αυτός και σε αναστάτωσε τόσο;"

"Άννα, η εταιρεία καταστράφηκε, λεπτό το λεπτό που περνάει όλα τα αρχεία της εταιρείας διαγράφονται και εγώ δεν είμαι σε θέση να κάνω τίποτα."

"Τι λες; Τι είναι αυτά που λες; Πως γίνεται αυτό;"

"Γίνεται! Και δυστυχώς δεν είμαι σε θέση να το σταματήσω."

"Δεν μπορεί, δεν μπορεί να μην μπορείς να το σταματήσεις. Πρέπει να έχεις ακόμα πρόσβαση στην εταιρεία σου, δεν υπάρχει κάποια πίσω πόρτα που μπορείς να χρησιμοποιήσεις για να την σώσεις;"

"Έχεις δίκιο! Υπάρχει μία υπόγεια δίοδος από το δρόμο που μόνο εγώ την ξέρω και την είχα φτιάξει για ώρα ανάγκης. Αποκλείεται οι νέοι ιδιοκτήτες να έχουν καταλάβει ότι υπάρχει."

"Θα έρθω μαζί σου, δεν σε αφήνω μόνο σου."

"Όχι αγάπη μου δεν χρειάζεται, θα πάω μόνος μου και θα γυρίσω να σου πω τα νέα. Ελπίζω να πάνε όλα καλά." Της είπα και την φίλησα στο στόμα.

"Θα σου έλεγα καλύτερα να πας αργά το βράδυ, όχι τώρα γιατί μπορεί να σε δουν."

"Έχεις δίκιο, και εγώ αυτό σκέφτηκα." Της είπα και την φιλήσα ξανά, εκείνη ανταποκρίθηκε αμέσως του φιλί μου και εγώ έγινα πιο άγριος. Η γλώσσα μου έπαιζε μέσα στο στόμα της και η εκεινή ευχαριστιόταν. Την έπιασα από τη μέση, και την σήκωσα στην αγκαλιά μου. Εκείνη τύλιξε τα πόδια της γύρω από τη μέση μου, και χωρίς να σπάσουμε το φιλί μας ανεβήκαμε στο δωμάτιό. Ξαπλώσαμε στο κρεβάτι και χωρίς να σπάσουμε την επαφή με τα μάτια μας βγάλαμε τα ρούχα μας. Ξάπλωσα από πάνω της και άρχισα να παίζω με το στήθος της. Πόσο μου είχε λείψει! Άρχισα να την φιλάω και να την δαγκώνω, τα δαχτυλά μου έπεζαν με τις ρόγες της και εκείνη φώναζε το ονομά μου μέσα απο τους αναστεναγμούς της. Κατέβηκα στην κοιλιά της και άρχισα να την φιλάω. Εκείνη την ωρα την ένιωσα να σφίγγεται και κατάλαβα οτι ήταν κοντά στο να τελειώσει. Σταμάτησα απότομα και την άκουσα να κλαψουρίζει.  "Κάνε λίγο υπομονή μώρο μου, ακόμα δεν αρχίσαμε." Είπα και όρμησε στα χείλι μου. Έβγαλα το μποξεράκι μου και ήμουν και εγώ αρκετά ερεθησμένος. Άρχισα να τον τρίβω στην περιοχή της και την ένιωσα υπερβολικά υγρή απο κάτω μου. Με μια απότομη κίνηση μπήκα μέσα της και την άκουσα να ουρλιάζει. Έμεινα για λίγο ακίνητος για να με συνηθίσει και μετά άρχισα να κινούμαι πιο γρήγορα μέχρι που την ένιωσα απο κάτω μου να τρέμει. Με μια ώθηση ακόμα την ένιωσα που τελείωσε.  Με λίγες ωθήσεις ακόμα τελείωσα και εγώ. Ξάπλωσα δίπλα της και την πήρα στην αγκαλιά μου. Όταν κοιμήθηκε ντύθηκα, κατέβηκα στο αυτοκίνητο και πήρα τον  δρόμο προς την εταιρία. Δυο τετράγωνα πριν την εταιρία πάρκαρα το αυτοκίνητο και βγήκα. Άνοιξα την καταπακτή που ήταν σε ένα στενό πίσω απο την εταιρία, και κατέβηκα την σιδερένια σκάλα. Έβγαλα το πορτρέτο του αδελφού μου που φορούσα στον λαιμό και το έβαλα στην ειδική σχισμή για να ανοίξει η σιδερένια πόρτα. Δυο πράσινα λαμπάκια άναψαν και η πόρτα άνοιξε. Προχώρησα στην αιθουσα και τα αυτόματα φώτα άνοιξαν. Ήμουν στον κεντρικό υπολογιστη της εταιρίας. Τον άνοιξα και αρχίσα να ψάχνω για τον υιό και πως θα τον πολεμήσω. Όταν ξαφνικά άκουσα βήματα να πλησιάζουν.

Λοιπόν ορίστε το νέο μου κεφάλαιο!!!

Τι λέτε, θα κάταφέρει ο Άλεξ να σταματήσει τον υιό ή θα τον ανακαλύψουν και θα τα χάσει όλα;;