Απροσδόκητος έρωτας (βιβλίο 1) #Wattys2016

Η δημοσιοποίηση

Άννα

Για κακή μου τύχη, υπήρχαν παπαράτσι στην αίθουσα. Ο ένας από αυτούς είχε ερθει προς την μεριά μας, και μας τράβηξε φωτογραφία την ώρα που ο Άλεξ είχε τα χέρια του γύρω από τη μέση μου. Γύρισα και κοίταξα τον Αλεξ, εκείνος με πήρε απο το χέρι και βγήκαμε στο μπαλκόνι.

"Τι γινεται τωρα;" Τον ρώτησα, και έδειξε να το σκέφτεται. Με πήρε αγκαλιά και μου είπε "Έτσι και αλλιώς καποια στιγμή θα το μάθαιναν όποτε γιατί να μην είναι τώρα αυτή τη στιγμή." Δίκιο έχει, σκέφτηκα. Εκείνος είναι γνωστος οπότε κάποια στιγμή θα μαθεύοταν. Το μόνο που φοβάμαι, είναι ότι θα πρέπει να δώσουμε εξηγήσεις, τίποτα άλλο.

"Λοιπόν, να φανταστώ πως θα πρέπει να δώσουμε εξηγείσεις αύριο."

"Δε νομίζω, μπορεί αυτή η φωτογραφία να μη δημοσιοποιηθεί, ή ακόμα και αν δημοσιοποιηθεί δεν είμαι ηθοποιός ή κάτι τέτοιο για να δίνω εξηγήσεις στους δημοσιογράφους." Με ηρέμησε κάπως. Μου έδωσε ένα παθιασμένο φιλί στο στόμα και μπήκαμε μέσα, και συνεχίσαμε τη βραδιά μας ευχάριστα. Το επόμενο πρωί, σηκωθήκαμε σχετικά νωρίς, εγώ ετοιμάστηκα για το πανεπιστήμιο και εκείνος για το γραφείο. Την ώρα που καθόμασταν και περνάμε πρωινό όλοι μαζί, εγώ, ο Αλέξ και ο Έρικ, ήρθε κάποιος από το προσωπικό του Άλεξ και του έδωσε ένα περιοδικό. Εκείνος το άνοιξε, το ξεφύλλισε, το έβαλε μέσα στην τσάντα του γρήγορα, με φίλησε και έφυγε.

Αλεξ

Είδα ότι έγραφε το περιοδικό για εμένα και την Άννα, και ήταν πάρα πολύ άσχημο. Δεν το έδειξα την Άννα για να μην την στεναχωρήσω. Το τελευταίο πράγμα που ήθελα, ήταν να στεναχωρηθεί για τις αηδίες που γράφουν οι δημοσιογράφοι. Είχα σκοπό να το κανονίσω μονός μου το θέμα. Χωρίς να το μάθει εκείνη.

Άννα

Δεν μου έδωσε να το διαβάσω, και αυτό με παραξένεψε. Μετά από λίγο έφυγε και ο Έρικ για το σχολείο, και μετά έφυγα και εγώ για το πανεπιστήμιο. Όταν έφτασα στο πανεπιστήμιο, παρατήρησα ότι όλοι με κοιτούσαν περίεργα. Πήγα και βρήκα την Τεα και την ρώτησα τι συμβαίνει.

"Δεν ξέρεις τι συμβαίνει; Κοίτα να δεις που σε είχα για καλή κοπέλα. Τελικά καλά λένε πως αυτές είναι οι πιο επικίνδυνες. "

"Τεα τι συμβαίνει, γιατί μου μιλάς έτσι;"

"Μην μου παριστάνεις την αθώα, για δες εδώ." Είπε και μου έδειξε το περιοδικό, το άνοιξα, και είδα ότι έγραφε για μένα και τον Άλεξ. Όταν το είδα, έφυγα τρέχοντας για το σπίτι, βάζοντας τα κλάματα.