Απροσδόκητος έρωτας (βιβλίο 1) #Wattys2016

Ένα απρόβλεπτο γεγονός

Άννα

Δεν μπορούσα να πιστέψω αυτό που μόλις έγινε μέσα στην καφετέρια. Η ξανθιά ήρθε και μας εκανε σκηνή, εγώ συγχύστηκα, και ένιωσα μια ζαλάδα γι' αυτό και έφυγα για να μην καταλάβουν τίποτα. Έπρεπε να το συζητήσω με τον Άλεξ, και να είμαστε μόνο οι δυο μας. Πως ήξερε που θα ήμασταν; Μόνο ο Άλεξ μπορούσεα να της έχει πει που θα πάμε. Αλλά από την άλλη η συμπεριφορά του με έκανε να νομίζω άλλα πράγματα. Έτσι μπερδεμένη και συγχυσμένη δεν κατάλαβα ποτέ έφτασα στο σπίτι. Ανέβηκα πάνω και ευτυχώς δεν ήταν κανένας. Μπήκα κατευθείαν μέσα στο μπάνιο και γέμισα την μπανιέρα και μπήκα εκεί μέσα για να χαλαρώσω. Την ώρα που έκανα μπάνιο, ένιωθα διάφορα συναισθήματα να με κατακλήζουν. 'Ενιωθα θυμό, απελπισία, αγανάκτηση, οργή, στεναχώρια, φόβο, μα πάνω απο όλα ένιωθα προδομένη και μπερδεμένη. Δεν ξερω τι πρέπει να πιστέψω. Με όλα αυτά τα συναισθήματα, δάκρυα έτρεχαν απο τα μάτια μου. Τα δάκρυα έγιναν λυγμοί. Μετά απο αρκετή ώρα σε αυτή την κατάσταση, έκανα ντουζ και βγήκα έξω και πήγα και ντύθηκα. Αποφάσισα ότι αύριο πρέπει να πάω να του μιλήσω. Αλλά έπρεπε να πάω στο ξενοδοχείο που έμενε, για να είμαστε οι δυο μας. Το μεσημέρι γύρισαν οι γονείς μου και κάτσαμε και φάγαμε όλοι μαζί, αλλά δεν ανέφερα τίποτα ακόμα, ούτε για το μωρό ούτε για τον Άλεξ. Το απόγευμα πήγα στην Λίζα, και της είπα όλα όσα έγιναν σήμερα και την απόφαση να πάω αύριο να τον βρω. Εκείνη το θεώρησα πολύ καλή ιδέα. Εγώ πάλι δεν ξέρω τι ρόλο παίζει η ξανθιά, και εύχομαι όλα όσα λέει ο Άλεξ να είναι αλήθεια.

"Τι πιστεύεις Λίζα για αυτή την κοπέλα; Πιστεύεις είναι όπως τα λέει ο Άλεξ, η κάτι έχει παιχτεί μεταξύ τους, και απλά την βγάζει τρελή;"

"Δεν ξέρω τι να σου πω βρε φιλενάδα, αλλά από αυτά που μου λες ο Αλέξ δε γίνεται να της συμπεριφέρεται με αυτόν τον τρόπο και εκείνη να επιμένει να τον ακολουθεί συνέχεια. Αν ήταν και της το ξεκαθάρισε έτσι μπροστά σου τότε θα έπρεπε να έχει σηκωθεί και να είχε φύγει αν όντως είχε παιχτεί κάτι μεταξύ τους."

"Ελπίζω να έχεις δίκιο, η λογική μπορεί να λέει αυτό αλλά δεν ξέρεις και τι παιχνίδι μπορεί να κρύβεται απο πίσω. Εκτός κι αν αυτή είναι τρελή για δέσιμο."

"Δεν μου φάνηκε και η πιο νορμάλ γυναίκα στον κόσμο έτσι όπως μου τα περιγράφεις. Εγώ λέω ότι το καλύτερο είναι να πας να τον βρεις και να του εξηγήσεις τι συμβαίνει, και από κει και πέρα αποφασίζεις τι θέλεις να κάνεις." Ήξερα ότι φιλενάδα μου είχε δίκιο. Μετά τον καφέ πήγα στο σπίτι έφαγα και πήγα και ξάπλωσα αλλά δεν μπορούσε εύκολα να με πιάσει ύπνος γιατί στο μυαλό μου στριφογυρνούσαν όλα όσα ήθελα να του πω και να του εξηγήσω. Τελικά κατά τα ξημερώματα με πήρε ο ύπνος.

Το επόμενο πρωί, σηκώθηκα αρκετά αργά και δεν ήταν κανένας μέσα στο σπίτι. Ήπια καφέ, ντύθηκα και αποφάσισα να πάω στο ξενοδοχείο που έμενε για να του μιλήσω. Μόλις έφτασα στο ξενοδοχείο ρώτησα στην ρεσεψιόν που είναι το δωμάτιο του, και ανέβηκα επάνω. Στάθηκα μπροστά στην πόρτα για λίγο, και εύχομουν να ήταν μέσα και να καταφέρνα να του μιλούσα. Χτύπησα την πόρτα, και μετά από κάποια λεπτά που μου φάνηκαν αιώνες, τον είδα μπροστά μου. Είναι πιο όμορφος από ποτέ, φοράει μία φόρμα και μία αθλητική μπλούζα, και τα μαλλιά του είναι ανάκατα. Αυτό όμως είναι που του προσδίδει και γοητεία. Δεν μου διέφυγε η έκπληξη στο πρόσωπο του όταν με είδε μπροστά του. Μου έκανε χώρο να περάσω, και με ακολούθησε κλείνοντας την πόρτα πίσω μου.

"Συγνώμη για την ενόχληση, ήθελα απλά να σου μιλήσω επειδή δεν πρόλαβα εχθές στην καφετέρια είπα να έρθω σήμερα να τελειώσουμε την συζήτηση που είχαμε."

"Καλά έκανες, απλώς δε σε περίμενα εδώ. Ήθελα και εγώ να έρθω να σε βρω να σου μιλήσω αλλά δεν τολμούσα μετά το χθεσινό επεισόδιο που προκάλεσε αυτή." Στο άκουσμα αυτής της λέξης έκανε ένα μορφασμό.

"Γιατί έχεις να φοβηθείς ότι θα αποκαλυφθεί κάτι;"

"Στο είπα και θα στο ξαναπώ, εγώ με εκείνη δεν έχω απολύτως τίποτα ούτε φοβάμαι για τίποτα απλά πιστεύα ότι ήσουν ακόμα θυμωμένη, και δεν ήθελα να σε θυμώσω περισσότερο."

"Λοιπόν, επειδή δεν έχω όλο το χρόνο δικό μου, και επειδή ήρθα να συζητήσουμε κάτι πολύ σοβαρό, δεν έχω καμία όρεξη να μιλάω γι' αυτό."

"Σε ακούω, να ξέρεις ότι από χθες περίμενα να μου πεις, και ήθελα να σου πω ότι και αν είναι εγώ θα είμαι δίπλα σου."

"Εδώ και λίγες μέρες, δεν αισθανόμουν πολύ καλά, είχα συνέχεια ζαλάδες, ναυτίες και εμετούς." Στο άκουσμα όλων αυτών ο Άλεξ πήγε να με πλησιάσει αλλά εγώ έκανα ένα βήμα πίσω, και συνέχισα να του λέω τι έχει συμβεί. "Πήγα στο γιατρό να μου πει τι έχω, και ανακάλυψα ότι είμαι έγκυος στο παιδί σου." Την ώρα που του το ανακοίνωσα τον είδα να παγώνει. Είχε μείνει και με κοίταζε. Και για κάποια ώρα δεν αντιδρούσε καθόλου και είχα αρχίσει να φοβάμαι ότι κάτι έπαθε. Από αυτήν την κατάσταση, τον ξύπνησε το χτύπημα της πόρτας. Πήγε και άνοιξε, και τότε είδα να μπαίνει μέσα στο δωμάτιο μία εξαγριωμένη Λία, η οποία ήρθε κατά πάνω μου και άρχισε να με χτυπάει, πριν προλάβω να αντιδράσω εγώ ή ο Άλεξ. Κάποια στιγμή με έσπρωξε, και το μόνο που θυμάμαι είναι ότι ένιωσα ένα οξύ πόνο στην κοιλιά. Ένιωσα τα πόδια μου να λυγίζουν, και το τελευταίο πράγμα που είδα πριν κλείσω τα μάτια μου ήταν το πρόσωπο του Άλεξ στο οποίο φαίνεται καθαρά η ανησυχία και η αγάπη. Χαίρομαι που βλέπω ότι με αγαπάει. Και με αυτήν την σκέψη όλα σκοτεινιάσαν.

Τι λέτε ότι θα γίνει με την Άννα και τον Άλεξ απο εδώ και πέρα;
Η Λία τι λέτε οτι θα κάνει;