Απροσδόκητος έρωτας (βιβλίο 1) #Wattys2016

Η απαγόρευση

Άννα

Το προσωπό μου φωτίστηκε. "Δημήτρη, τι θες εσύ εδώ;" Ρώτησα έκπληκτη βλέποντας τον αδελφό μου.

"Ο Αλεξ με ειδοποίησε και εγώ ήρθα αμέσως. Είχες αφήσει το κινητό σου στο σπίτι του." Τέλεια! Πως ήξερε όμως να το ανοίξει και να βρεί τον αριθμό του Δημήτρη; Προφανώς, μα τι ρωτάω πολυεθνική που έχει να κάνει με υπολογιστές έχει ξέρει τέτοια κόλπα. Ο Δημήτρης έσπασε την κλειδαριά από το κελί και βγήκαμε έξω. Πήρα τον Έρικ απο το χέρι, και βγήκαμε γρήγορα έξω. Γρήγορα πήγαμε στο πίσω μέρος της αυλής όπου είναι κάτι άντρες και ένα ελικόπτερο. Μπήκαμε μέσα και απογειώθηκαμε. Κατά την απογείωση μας ακούσαμε κάτι πυροβολισμούς. Προφανώς οι άντρες του Νταστερ μας πήρανε τώρα χαμπάρι. Εγώ αγκάλιασα τον αδερφό μου και εκείνος εμένα. Στην διαδρομή αρχίσαμε να μιλάμε και τότε ο αδελφός μου πεταξε τη βόμβα.

"Όταν άκουσα ότι σε είχανε πιάσει, άσπρισα απ' το φόβο μου."

"Είμαι εντάξει τώρα μην ανησυχείς."

"Τι είναι αυτά που λες; Σε είχανε κλειδωμένη σ' ένα κελί, σε είδα σε αυτή την κατάσταση, και εσύ μου λες είμαι μια χαρα; Μην διανοηθείς να τον ξαναδείς αυτόν." ΤΙ; Πως τολμάει! Δεν θα μου πει αυτός τι να κάνω με την ζωή μου.

"Δεν μπορείς να μου απαγορεύσεις κάτι τέτοιο. Δεν θα μου πεις εσύ τι θα κάνω με τη ζωή μου είμαι ενήλικη και μπορώ να κάνω ότι θέλω."

"Δέχτηκα να βοηθήσω, με τον όρο ότι δεν θα σε ξαναπλησιάσει. Δεν σου επιτρέπω να είσαι με αυτόν, και ναι μπορώ να σου απαγορέψω να είσαι μαζί του από τη στιγμή που πληρώνω εγώ για να σπουδάζεις εσύ στην Αγγλία." Δεν το πιστεύω ότι το κάνει αυτό ο αδελφός μου. Το καταλάβαινω οτι ανησύχισε αλλά αυτό δεν είναι τρόπος για να το δείξει.

"Δεν θέλω τίποτα από σένα. Θα δουλέψω και θα τα βγάλω πέρα μόνη μου. Αλλά δεν θα χωρίσω μαζί του."

"Γλυκιά μου, πρέπει να καταλάβεις ότι αυτός ο άνθρωπος είναι επικύνδινος γι' αυτό και δεν θέλω να είσαι μαζί του. Κίνδυνευεις, το καταλαβαίνεις; Δεν ξέρεις που είναι μπλεγμένος, πως μπορείς και τον εμπιστεύεσαι;"

"Δεν είναι μπλεγμένος κάπου, αυτό το ξέρω πολύ καλά. Αλλά εγώ δεν χωρίζω μαζί του." Ο Έρικ μας κοίταζε απορεία. Μιλούσαμε στα ελληνικά και έντονα και δεν μπορούσε να καταλάβει τι λέγαμε. Κάποια στιγμή με ρωτήσε και εγώ του είπα να μην ανησυχεί, και τον αγκάλιασα.

"Σταμάτα, τρομάζεις τον μικρό δεν το βλέπεις;" Του είπα και με κοίταξε με ένα βλέμμα όλο θυμό.

"Δεν με ενδιαφέρει για αυτόν, με ενδιαφέρει για εσένα εκείνος προφανώς με τον αδερφό που έχει είναι συνηθισμένος να γίνονται τέτοια πράγματα στο σπίτι τους. Εσύ όμως έχεις μεγαλώσει σε ένα ήρεμο σπίτι και δεν θέλω να κινδυνεύσεις για κανέναν." Τον κοίταξα θυμωμένα αλλά δεν απάντησα, δεν ήθελα να συνεχιστεί άλλο αυτή η συζήτηση.

Σιγά-σιγά αρχισα να διακρίνω το σπίτι του από δω, μετά από λίγα λεπτά προσγειωνόμαστε στο ελικοδρόμιο του. Όταν κατεβαίνουμε ο Δημήτρης, με τραβάει από το χέρι και με βάζει μέσα σε ένα ενοικιασμένο αυτοκίνητο. Χωρίς να με ρωτήσει βάζει μπρος το αυτοκίνητο και απομακρυνόμαστε απο το σπίτι του Άλεξ.

Ωωωχ!! Αγριεμένος ήρθε ο αδελφός της!!!