Απροσδόκητος έρωτας (βιβλίο 1) #Wattys2016

Ξανά μαζί

Άννα

Ανοίγω τα μάτια μου και καταλαβαίνω ότι βρίσκομαι στο δωμάτιο ενός νοσοκομείου. Δε θυμάμαι τι έγινε αρχικά, αλλά μετά από λίγο η σκηνή με την Λία να εισβάλει στο δωμάτιο του Άλεξ και να με σπρώχνει ήρθε στο μυαλό μου. Προσπάθησα να σηκωθώ, αλλά ένιωσα έναν οξύ πόνο στον ώμο μου. Ενώ τα μηχανήματα που είχα δίπλα μου άρχισαν να αλλάζουν ήχο. Ένας γιατρός μπήκε μέσα, και άρχισε να με εξετάζει. Εγώ πόναγα, αλλά το πρώτο πράγμα που ρώτησα ήταν για το παιδί μου.

"Ξέρετε είμαι έγκυος, ελπίζω το παιδί να είναι καλά."

"Μια χαρά είναι δεσποινίς, απλά για λίγο καιρό θέλει λίγη παραπάνω προσοχή από εσάς."

"Τι εννοείτε; Τι πρέπει να κάνω;"

"Καταρχήν, πρέπει να αποφεύγετε τις πολλές πολλές μετακινήσεις, την πολλή ορθοστασία, και να προσπαθείτε να είστε ήρεμη αυτό τον καιρό."

"Κινδυνεύει δηλαδή το παιδί;"

"Όχι, απλά θέλει λίγη παραπάνω προσοχή από ότι πριν."

"Ήθελα να σας ρωτήσω, αν μπορούσα σε κανα μήνα από τώρα να πιάσω κάποια δουλειά. Ξέρετε δεν μπορώ να επιβαρύνω οικονομικά τους γονείς μου γιατί σπουδάζω στο εξωτερικό."

"Δυστυχώς αυτό δεν θα το συνιστούσα. Καλό θα ήταν να βρίσκατε κάποια άλλη πηγή εσόδων για κάποιο διάστημα."

"Ευχαριστώ γιατρέ, θα προσπαθήσω." Μετά από λιγο μπήκαν μέσα οι γονείς μου, ο αδελφός μου και ο Άλεξ. Δεν το περίμενα να τον δω εδώ, αλλά επίσης δε μου άρεσε καθόλου η συμπεριφορά του Δημήτρη απέναντί του.

"Εσύ γιατί ήρθες; Καλύτερα να φύγεις η Άννα δε σε θέλει κοντά της."

"Δημήτρη σταμάτα! Έχει δικαίωμα να βρίσκεται εδώ αν το ξεχάσες είναι ο πατέρας του παιδιού που περιμένω"

"Εγώ δεν το ξέχασα, απλώς δεν ξέρω αν εκείνος είναι ικανός να σε προστατεύσει. Γιατί αν ήταν δεν θα κατέληγες στο νοσοκομείο." Εκείνη την ώρα μπαίνει ο γιατρός μέσα, και παίρνει παράμερα τον Δημήτρη και τον Άλεξ, και αρχίζει να τους μιλάει. Μιλάγαν για αρκετή ώρα και δεν μπορούσα να ακούσω τι έλεγαν, αλλά από την έκφραση και των δύο κατάλαβα ότι αυτό που τους έλεγε ήταν πολύ σοβαρό. Η μητέρα μου και ο πατέρας μου ήταν στο πλευρό μου συνέχεια, ειδικά η μητέρα μου μέχρι να φύγω από το νοσοκομείο τις επόμενες ημέρες δεν έφευγε ούτε τις νύχτες από δίπλα μου. Μάταια προσπαθούσε εγώ και ο πατέρας μου με την πείσουμε να γυρίσει στο σπίτι και να ξεκουραστεί, εκείνη δεν άκουγε με τίποτα. Στην ίδια κατάσταση ήταν και ο Άλεξ. Εκείνος μόνο επειδή νόμιζε οτι απαγορεύονταν οι βραδινές επισκέψεις έφευγε το βράδυ αλλά απο νωρίς το πρωί ήταν εδώ. Αλλά από ότι κατάλαβα ούτε κι εκείνος κοιμόταν τα βράδια γιατί κάποιες φορές τον έβλεπα από τον υπολογιστή μου που είχα ζητήσει να μου φέρουν, για να έχω κάτι να κάνω και για να παρακολουθώ και το site του πανεπιστημίου, ότι ήταν μέσα ακόμα και αργά το βράδυ.

Οι μέρες πέρασαν βασανιστικά αργά. Ο Άλεξ είχε βάλει δύο φρουρούς μέρα νύχτα να είναι έξω από την πόρτα μου, για να είναι σίγουρος ότι κανένας δεν θα έρθει απρόσκλητος. Λίγες μέρες αργότερα, πήρα εξιτήριο από το νοσοκομείο και γύρισα επιτέλους στο σπίτι μου. Ο Άλεξ ήταν κάθε μέρα εκεί και δεν με άφηνε καθόλου από δίπλα του. Εκτός από τους γονείς μου, τον αδερφό μου και τον Άλεξ, ήρθε και ο Έρικ στην Ελλάδα μόλις έκλεισε το σχολείο του για τις χειμερινές διακοπές. Έτσι όπως τον έβλεπα τόσο καιρό κατάλαβα ότι όλα αυτά που μου έλεγε ήταν αλήθεια. Όταν επιστρέψαμε στο σπίτι του το είπα, και το εξομολογήθηκα τα συναισθήματα μου.

"Μαμά μπορείς να φύγεις λίγο; Κι εσύ πατέρα αν γίνεται, γιατί θέλω να μιλήσω λίγο στον Άλεξ ιδιαιτέρως."

"Φυσικά κορίτσι μου!" Απάντησε αμέσως η μητέρα μου και πήρε σπρώχνοντας τον πατέρα μου στην κουζίνα. Όταν έφυγαν βρήκα την ευκαιρία να μιλήσω με τον Άλεξ.

"Κάτσε σε παρακαλώ θέλω να μιλήσουμε."

"Ορίστε, σε ακούω!" Είπε και κάθισε στην πολυθρόνα απέναντί μου.

"Θέλω να σε ευχαριστήσω που με πήγες στο νοσοκομείο και με φροντίσες και επίσης θέλω να ξέρεις ότι ακόμα σε αγαπάω και ότι αυτές τις μέρες καταλάβα οτι με αγαπάς κι εσύ." Μόλις το άκουσε αυτό είδα το πρόσωπο του να αλλάζει, και να γίνεται εκφραστικό, όπως τον ξέρω όταν είμαστε μαζί. Ήρθε και κάθισε στα πόδια μου στον καναπέ, και μου έπιασε τρυφερά το χέρι.

"Και εγώ σ' αγαπάω καρδιά μου! Θέλω να ξέρεις ότι θα είμαι εδώ ότι και να συμβεί." Είπε και με φίλησε με πάθος στο στόμα. Εγώ ανταποκρίθηκα αμέσως και άνοιξα τα χείλη μου για να έχει καλύτερη πρόσβαση. Εκείνος άρχισε να με κατακτάει, και μετά από λίγα λεπτά που διέκοψε το φιλί μας με άφησε ξέπνοη. Πόσο μου έχεις λείψει, και τόσο πολύ ανάγκη τον έχω τώρα που είναι μια πολύ δύσκολη φάση στη ζωή μου.

"Σε λίγες μέρες, θα σου κάνω μία έκπληξη που πιστεύω ότι θα σου αρέσει." Είπε και μου έδωσε ακόμα ένα φιλί. Τώρα νιώθω ευτυχισμένη, μακάρι αυτή η ευτυχία να κρατήσει για πάντα.

Η Άννα με τον Άλεξ είναι ξανά μαζί!
Τι λέτε να γίνει στην συνέχεια; Η Λία δεν έχει κάνει ακόμα την εμφάνιση της!