Chapter 19 : There Goes My Peace of Mind

25 3 2
                                    


Chapter 19: There Goes My Peace of Mind

Hinalikan ko siya.

Hindi ako makapaniwalang hinalikan ko talaga siya. I mean, I won't be denying the fact that I am really attracted to him, but I thought I had more self-controlthan that. That shouldn't have happened...

<Flashback: Last night>

When his mouth touched mine, alam kong dapat ko siyang itulak papalayo, pero kahit ano'ng gawin kong pag-uutos sa sarili kong itulak siya hindi ko ginawa. Instead, I responded to his kiss. At first, it was a slow and soft kiss, but it grew coarser and harder. I could feel something inside me leap with excitement and thrill, sending waves that awakened every sense in my body. I place my hands on his head, pulling him closer me and in response he wrapped his arms around my waist, drawing us the closest we could possibly be.

I felt his growing need.

Alam kong dapat ko na 'tong tapusin, lalo na't nararamdaman ko nang papunta na ang labi niya sa leeg ko at ang kamay niya nilalakbay na ang likod ko. Pero hinayaan ko lang siya at hinayaan ko lang din ang kamay ko sa hem ng shirt niya, slowly pulling it upward.

And then, just at the spur of our passionate moment...

Boogsh!

We fell. Hindi namin namalayang child-friendly nga pala ang higaan dito sa clinic at hindi puwede sa landian sessions namin

We were silent. Hindi ko alam kung ano'ng dapat kong sabihin. "I'm sorry." I finally was able to say, looking his way. Tiningnan niya ako, bakas sa mukha niya na hindi niya nagustuhan ang sinabi ko. Tumayo siya at umalis, iniwan niya akong mag-isa. Hindi man lang ako tinulungang tumayo.

<End of Flashback>

Nagawa niya akong halikan pero hindi man lang niya ako hinatid pauwi. And I though, Art was the jerk. I mean, kahit gago si Art in his own selfish and vain ways, alam ko namang hindi niya ako iiwan ng ganoon.

Kahit gaano pa kagaling humalik si Cloud, bakulaw pa rin siya. And I'm just happy I don't have to see him for the next 2 days. Any of them. At least magkaka-peace of mind ako. I hope so.

"Hoi Sierra! Baka akala mo habang buhay maghihintay sa'yo ang doktor mo." It was sir Tan, getting into the room without even a warning and snapping me out of my thoughts.

I pouted at tiningnan siya ng masama. "Kumatok ka nga sa susunod. Paano kung nagbibihis ako?"

"Isara mo din kasi yung pintuan mo nang may kakatukin naman ako." Sir Tan said with a teasing smile. Dang! Nakalimutan kong nakabukas lang pala iyon kanina pa. I looked at him and snubbed, "Kumatok ka pa rin." Kinuha ko na ang pouch ko na nakahanda na sa mesa ko at nilagpasan siya.

Si Mang June sana ang kasama ko ngayon for my check-up kaso may competition pala si Toni ngayon kaya si sir Tan na ang sumama sa akin. Since wala naman din daw siyang ginagawa sa bahay niya. Walang hiya! Ang free ng schedule niya for the weekend tapos kami abg daming assignments na binigay nito sa amin. Kung hindi ko lang kilala 'to iisipin kong ang pangit ng naging high school.nito. Pero dahil kilala ji nga, alam kong hindi, sadyang baliw lang talaga siya.

It took us about 2 hourd with the laboratory tests and consultation. As usual, my doctors told us that my condition wasn't getting any better, but they told me to consider a heart transplant before it gets even worse. Actually, matagal na nila itong sinasabi sa akin. That was my parents' first option, pero ayaw ko. Wala din namang kasiguraduhang mabubuhay talaga ako at sino naman ang magbibigay ng puso nila sa akin? At least with this, alam na nilang mamatay ako, hindi na nila kailangang umasa at mabigo. Ang poproblemahin na lang nila ay kung hanggang kailan na lang ako.

Naabot mo na ang dulo ng mga na-publish na parte.

⏰ Huling update: Jan 27, 2016 ⏰

Idagdag ang kuwentong ito sa iyong Library para ma-notify tungkol sa mga bagong parte!

The One That Got AwayTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon