Η Τελετή

Κεφάλαιο 11ο

"Λοιπόν. Το νερό είναι ζωή. Είναι δύναμη. Νερό υπάρχει μέσα στον καθ' ένα και στο οτιδήποτε." λέω και με παρακολουθεί να περπατάω και να δείχνω γύρο μου. ¨Ο λόγος που υπάρχουμε είναι το νερό. Μέχρι και στο πιο μικρό λουλούδι, στο πιο ψηλό βουνό, στην πιο ξερή έρημο υπάρχει νερό." Τώρα με κοιτάει με μάτια που γυαλίζουν. Σαν να λες ένα καινούριο παραμύθι σε ένα παιδάκι. Ασυναίσθητα χαμογελάω και συνεχίζω. "Με το νερό μπορείς να φτιάξεις κάτι όμορφο και φωτεινό."

Λέγοντας αυτά, φέρνω μια τεράστια φούσκα νερού πάνω από τα κεφάλια μας. Οι παλάμες μου είναι κλειστές. Βγάζω από μέσα μου την πιο κρύα ανάσα που έχω και η σφαίρα παγώνει. Ανοίγω απότομα τα χέρια μου και χιόνι αφράτο μας περιτριγυρίζει. Αυτός ανοίγει τις παλάμες του για να πιάσει το χιόνι, που λιώνει μόλις έρθει σε επαφή με το ζεστό του δέρμα.

"Αλλά μπορείς επίσης να φτιάξεις κάτι άσχημο και σκοτεινό." Συνεχίζω. Κλείνω τα μάτια και σηκώνω τα χέρια μου ψιλά. Αμέσως κατάμαυρα σύννεφα μας περικυκλώνουν ρίχνοντας αλησμόνητα αστραπές και βροντές. Το βλέμμα του σκληραίνει. Κατεβάζω τα χέρια μου και ο γαλανός ουρανός ξαναβγαίνει στην επιφάνεια. Ο Ντάνιελ με κοιτάζει και μου κάνει νεύμα ότι κατάλαβε και εγώ συνεχίζω...

"Μπορείς να δώσεις ζωή σε κάτι." Πηγαίνω κοντά σε ένα ετοιμοθάνατο λουλούδι. Παίρνω νερό και το ρίχνω πάνω του. Ακουμπάω το χέρι μου στο χώμα και κλίνω τα μάτια. Νιώθω το νερό να μπαίνει μέσα στις ρίζες του και να εξαπλώνεται παντού. Ανοίγω τα μάτια μου και το ξεραμένο λουλούδι έχει ανθίσει και έχει πάρει ένα πανέμορφο κίτρινο χρώμα. Γυρνάω να κοιτάξω τον Ντάνιελ και συνειδητοποιώ ότι έχει κολλήσει τα μάτια του πάνω στο λουλούδι. Το στόμα του είναι ορθάνοικτο. Βάζω τα γέλια και αυτός συνέρχεται. Σοβαρεύω και τα μάτια μου καρφώνονται στην γη.

"Έτσι όμως όπως έδωσες μια ζωή, μπορείς να πάρεις εκατοντάδες άλλες." λέω χωρίς να τραβήξω το βλέμμα μου. Σφίγγω τις παλάμες μου και ένα δάκρυ κυλάει στο μάγουλό μου. Μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα όλο το χορτάρι που με περιβάλει γίνεται κατάμαυρο και ξερό. Ένα τρομερό τρύπημα στο κεφάλι, με κάνει να γονατίσω. Πάλι αυτός ο πονοκέφαλος. Χειροτερεύει.

"Ηρέμισε Σίσσυ.....Χορτάρι είναι θα ξανά φυτρώσει." μου λέει βοηθώντας με να στηριχτώ στα πόδια μου. Δεν μπήκα στον κόπο να του εξηγήσω τι πραγματικά συνέβη και ότι δεν στεναχωριέμαι για το γρασίδι.

"Ναι έχει δίκιο." Του απαντάω τελικά.

"Ωραία! Πολύ ωραία ιστορία και πολύ τέλεια επίδειξη! Σίγουρα ξέρει πώς να σαγηνεύεις έναν άντρα. Τώρα. Πώς μπορώ να κάνω μερικά από αυτά?" Λέει και δείχνει γύρο του. Επίδειξη? Για να ρίξω εσένα δηλαδή? Τι εννοεί? Τι ανυπόμονος! Ξέχνα το Τατιάνα! Απλός συνέχισε.....